Οι φυσικές ασθένειες κατά την Dion Fortune

Οι φυσικές ασθένειες κατά την Dion Fortune διακρίνονται κυρίως σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τις μηχανικές ανωμαλίες και τις δηλητηριάσεις. Στις μηχανικές ανωμαλίες συγκαταλέγουμε όλα τα εξωτερικά τραύματα, ενώ  ως δηλητηριάσεις μπορούμε να θεωρήσουμε όλες τις βακτηριακές μολύνσεις. Στην περίπτωση των δηλητηριάσεων ωστόσο είναι σημαντικό να διακρίνουμε αν το βακτήριο είναι ο πραγματικός λόγος της ασθένειας ή η έλλειψη ζωτικότητας του ατόμου δηλαδή η εν γένει κακή υγεία και προστασία, οπότε σε αυτή την περίπτωση μιλάμε περισσότερο για ασθένειες ζωτικότητες, παρά για μολύνσεις. Έχουμε λοιπόν τρεις κατηγορίες φυσικών ασθενειών, τις μηχανικές ανωμαλίες, τις δηλητηριάσεις και τις ασθένειες ζωτικότητας.

Οι ασθένειες αυτές συχνά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο ώστε να μη διακρίνουμε ξεκάθαρα την αρχική φύση της ασθένειας. Η χαμηλή ζωτικότητα επιτρέπει τη μόλυνση αλλά κι ένα μικρόβιο μπορεί να δημιουργήσει βλάβη σε ένα όργανο, άρα να έχουμε και ασθένεια μηχανικής ανωμαλίας. Από την άλλη ένα τραύμα μπορεί να δημιουργήσει και μόλυνση και ιδιαίτερα σε ένα αδύναμο οργανισμό, συνεπώς οι τρεις κατηγορίες ασθενειών συχνά αλληλοεπιδρούνε.

Αυτό είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη στη θεραπεία, διότι σημαίνει ότι θα πρέπει να δίνουμε προσοχή τόσο στην αρχική αιτία όσο και στο σύμπτωμα ή τόσο στο μικρόβιο όσο και στην γενικότερη ενδυνάμωση του οργανισμού. Η αρρώστια δε θα θεραπευτεί με επίθεση μόνο στο δηλητήριο, γιατί το τραύμα αν παραμείνει μπορεί να ξαναδημιουργήσει το δηλητήριο. Ομοίως η θεραπεία μόνο του τραύματος δε θεραπεύει τη ζημιά που μπορεί να έχει κάνει στο αίμα, η οποία μπορεί να επαναφέρει και τη ζημιά στο όργανο. Ο ασθενής δεν αρκεί να θεραπευτεί γι' αυτό που έχει αλλά να γίνει και αρκετά δυνατός να πολεμήσει στη συνέχεια.

Τα παραπάνω ισχύουν ακόμη περισσότερο για τις ψυχοσωματικές αρρώστιες. Λέμε συχνά ότι όταν η αρρώστια είναι ψυχοσωματική, πρέπει να θεραπεύσουμε την αιτία. Αυτό είναι σωστό μόνο κατά το ήμισυ, γιατί ένα σώμα που έχει ήδη πάθει ζημιά από μία ψυχοσωματική αρρώστια, και να θεραπεύσει κανείς την ψυχική αιτία, ίσως την επαναφέρει. Ομοίως, αν θεραπεύσουμε το σώμα, αλλά αφήσουμε την ψυχική αιτία, αυτή μπορεί επίσης να ξαναδημιουργήσει φυσικό σύμπτωμα. Ο θεραπευτής επομένως θα πρέπει να έχει υπόψη του να παρεμβαίνει ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα του οργανισμού αλλά και να έχει γνώση της διαστρωμάτωσης των λεπτοφυών πεδίων, για να ξέρει πού και πώς πρέπει να παρέμβει.

(Σημειώσεις με αφορμή τη μελέτη της Εσωτερικής Θεραπευτικής της Dion Fortune)

Εισαγωγή στο Εννεάγραμμα - Ο τύπος 1

Η ανίχνευση του ψυχολογικού τύπου του Εννεαγράμματος που μας χαρακτηρίζει είναι ένα πολύ διαδεδομένο εργαλείο αυτογνωσίας στη σύγχρονη εποχή. Αν και το Εννεάγραμμο θεωρείται ότι είναι σύμβολο της φιλοσοφίας του Γκουρτζίεφ, ήταν ο Oscar Ichazo που "εφηύρε" τους 9 ψυχολογικούς τύπους (ο Γκουρτζίεφ χρησιμοποιούσε το Εννεάγραμμα για εντελώς άλλους λόγους, σαν εργαλείο ανάλυσης Συστημάτων).

Ένα πλεονέκτημα του Εννεαγράμματος είναι ότι οι 9 ψυχολογικοί τύποι που παρουσιάζει δεν ταυτίζονται επακριβώς με άλλες προσεγγίσεις. Αν και έχουν συνάφειες με την Αριθμολογία ή την Αστρολογία, δεν υπάρχει κάποιος υπολογιστικός τρόπος να βρει κανείς τον τύπο του, π.χ. να αθροίσει τα ψηφία της ημερομηνίας γέννησης του. Αυτό αναγκάζει τον άνθρωπο να μπει στη διαδικασία αυτοπαρατήρησης για να με ποιον τύπο ταιριάζει καλύτερα. Κι επειδή συχνά αδυνατούμε να δεχτούμε την εικόνα του εαυτού μας από μόνοι μας συχνά η παρατήρηση των άλλων αποδεικνύεται χρήσιμη γι' αυτό το λόγο.

Στον τύπο 1 του Εννεαγράμματος για παράδειγμα η παρατήρηση αυτή θα δώσει συχνά καταγραφές όπως οι παρακάτω:

• Βάζει πολύ ψηλά τον πήχη για τους άλλους και τους κρίνει πολύ αυστηρά σύμφωνα με τα δικά του υψηλά κριτήρια αξιών.
• Συχνά φοβάται ότι θα χάσει τον έλεγχο μιας κατάστασης και καταλήγει πολύ ελεγκτικός.
• Συχνά φοβάται ότι θα φανεί ανεπαρκής και θα κάνει λάθη.
• Συχνά αδυνατεί να καταλάβει ότι φάσκει κι αντιφάσκει.
• Επιμένει ν αλλάξει πράγματα που δεν αλλάζουν.
• Γίνεται συχνά κακότροπος όταν οι άνθρωποι τον απογοητεύουν.
• Το παίρνει προσωπικά όταν κάποιος αμφισβητεί τις αξίες του.
• Παίρνει τη θέση κριτή έναντι των άλλων.
• Γίνεται καταναγκαστικός ώστε να γίνουν όλα τέλεια.
• και πολλά άλλα...

Φυσικά όλα αυτά είναι δύσκολο να τα παραδεχτεί κανείς κι άρα ακόμη πιο δύσκολο να τα βελτιώσει.

Γενικά μιλώντας οι 9 ψυχολογικοί τύποι του Εννεαγράμματος ξεκινούν με τον Τύπο 1.

Ο Τύπος 1 ονομάζεται Αναμορφωτής ή Ιδεαλιστής. Πράγμα λογικό σε κάποιο βαθμό αφού συνειρμικά το 1 συνδέεται με κάθε νέα αρχή και άρα με κάθε τι νέο και πρωτοποριακό η ακόμη και με την αρχική σύλληψη μιας ιδέας.

Αν και έχει συνάφεια με τον τύπο 1 της Αριθμολογίας ο Ιδεαλιστής του Εννεαγράμματος δεν δίνει τόσο έμφαση στην αυτάρκεια και την αυτοεπιβεβαίωση όσο ο τύπος 1,της Αριθμολογίας. Πιο πολύ είναι ο τύπος που συλλαμβάνει φιλοσοφικά το Ορθόν και επιμένει σε επίπεδο αρχών στην υλοποίηση του ακόμη κι αν δυσαρεστεί τους άλλους. Άρα πιο πολύ θα λέγαμε είναι ο ασυμβίβαστος.

Μοιάζει και με τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά της 1ης ακτίνας για όσους ασχολούνται με το Σύστημα του Θιβετανού, καθώς επιζητά να αλλάξει τον κόσμο έστω κι αν αυτό είναι επίπονο.

Θα πρέπει να προσέξουμε εδώ ότι ο τύπος αυτός αν και ορθολογιστής δεν είναι αυτό που λέμε ρεαλιστής.

Συχνά στην καθομιλουμένη όταν λέμε λογική εννοούμε τον ρεαλισμό αλλά δεν είναι το ίδιο. Π.χ. είναι λογικό να περιμένουμε ότι σε μια καταστροφή όλοι θα κάνουν τη δουλειά τους αλλά στην Ελλάδα αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Η λογική επιζητεί το ορθολογικά σωστό ενώ ο ρεαλισμός το εφικτό. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα (Ρεαλιστής τύπος είναι όπως θα δούμε σε άλλη ανάρτηση ο Τύπος 3).

Το θετικό με το Εννεάγραμμα όπως είπαμε είναι ότι δε βασίζεται σε έτοιμες συνταγές τύπου άθροισε την ημερομηνία σου να δεις τι νούμερο βγάζει η δες τον αστρολογικό σου χάρτη να δεις τι τύπος είσαι. Έτσι δεν επιτρέπει κάποιος μηχανιστικά να ταυτιστεί με κάποιον τύπο. Μπορεί να πάρει ενδείξεις από τον αστρολογικό χάρτη του βέβαια αλλά στην ουσία μόνο αυτογνωσιακά μπορεί να συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο βασικός του τύπος.