Αποσπάσματα από τη διάλεξη της Liz Greene στο 40ο ετήσιο συνέδριο της Astrological Assosiation με τίτλο είναι "How We View Life is How We Read Charts".
Ολόκληρη η διάλεξη φιλοξενείται στο http://www.astro.com/ με σχετική αναφορά στην κεντρική ιστοσελίδα.
Από τα αποσπάσματα αυτά πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι στατιστικές μελέτες που περιέχει το άρθρο σχετικά με το τι νομίζουν οι ίδιοι οι αστρολόγοι ότι είναι η αστρολογία.
1. How Astrologers view Astrology
Shoshanah Feher's survey on how astrologers view astrology
As a healing art 92%
As a psychological tool 99%
As part of a 'metaphysical religion' 61%
Conjoined with 'other esoteric teachings' 25%
2. What Astrologers believeNick Campion's survey on what astrologers believe
Believe in reincarnation: 78%
Believe in the law of karma: 63.5%
Believe in a Supreme Consciousness 52.2%
3. How Astrologers view AstrologyNick Campion's survey on how astrologers view astrology
British (AA conference) American (UAC conference)
- As a science 24.5% 36.1%
- As a divine science 42% 52%
- As a psychological tool 64.8% 60.5%
- As a form of divination 33.3% 40.1%
- As a religion 6.9% 7.9%
- As a path to spiritual growth 66% 55.9%
- As a form of counselling 57.8% 65.1%
- As a healing art 53.4% 57.9%
- As a means of predicting the future 42% 43.4%
Ένα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα που αναφέρει το άρθρο είναι το πώς κάθε αστρολόγος ανάλογα με το δικό του χάρτη (αναφέρονται χάρτες του Alan Leo, του Dane Rudhyar, του Jonh Addey δίνουν από σκοπιά διαφορετική ερμηνεία για την ίδια ζωδιακή θέση.
Σε ό,τι αφορά τις διαφορετικές αστρολογικές ερμηνείες η Liz Green αναφέρει στην εισαγωγή του άρθρου...
'There is not one Astrology with a capital A. In each epoch, the astrology of the time was a reflection of the kind of order each culture saw in celestial motions, or the kind of relationship the culture formulated between heaven and earth.'
Και παρακάτω...
Astrology cannot be explained by any single theoretical framework, but must be viewed against a specific religious, philosophical, social, and political background and, equally importantly, from the perspective of individual practitioners working within a particular milieu in a particular place, in a particular decade of a particular century. Today, unlike our medieval counterparts, we have a wide range of religious, social and political perspectives from which to choose without fearing we will be burned at the stake, and it becomes increasingly questionable for any of us to attempt to find the 'One True Astrology' which will provide us with absolute spiritual and ideological security while identifying heretical astrologies as 'incorrect', 'bad', or 'false'
Συμπερασματικά, στη διάλεξη της μας λέει η Liz Greene ότι η Αστρολογία δεν είναι μία και αδιαίρετη 'επιστήμη'. Kάθε αστρολόγος αντιλαμβάνεται διαφορετικά την 'τέχνη' του και ερμηνεύει ό,τι ερμηνεύει με βάση και τη δική του ψυχοσύνθεση.
Σοφά λόγια για να τα ακούει και να τα συμβουλεύεται κανείς...
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
Σύνοδος Άρη - Πλούτωνα με αμείλικτα πλήγματα στην Παλαιστίνη
Διάβαζα πριν καιρό σε ιστοσελίδα του χώρου για τον κρόνιο ρόλο που φαίνεται να παίζει το κράτος του Ισραήλ στις παγκόσμιες εξελίξεις. Η αντίθεση του με την ακραία παθιασμένη επαναστατικότητα του αραβικού κόσμου (Ουρανός στους Ιχθύς) νομίζω ότι δε θέλει πολλά για να γίνει φανερή. Την ευκαιρία για ένα αμείλικτο χτύπημα χωρίς δισταγμούς έδωσε στο κράτος του Ισραήλ η σύνοδος Άρη - Πλούτωνα στον Αιγόκερω. Αν ο χάρτης που αναδημοσιεύουμε από το http://www.astrodatabank.com/ είναι σωστός τότε η διαδικασία η για κάτι "μεγάλο" προετοιμάστηκε με τη διέλευση του Άρη από το γενέθλιο Δία του Ισραήλ, τις αμέσως προηγούμενες ημέρες. Είναι χαρακτηριστικό μοτίβο του χάρτη η αντίθεση Δία - Ουρανού με τον Ουρανό να προπορεύεται, φέρνοντας μία επανάληψη καταστάσεων όπου το Ισραήλ πρώτα πλήττεται (Ουρανός) από κάποια "τρομοκρατική" ενέργεια και τις επόμενες ημέρες απαντά αστραπιαία. Και στην περίπτωση αυτή φάνηκε να συμβαίνει κάτι ανάλογο με τη συμμετοχή του Άρη.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
To μανιοκαταθλιπτικό ελληνικό κράτος και η απόρριψη του γονέα
Είναι αρκετοί μήνες - στην πραγματικότητα 1-2 χρόνια - που είχα ασχοληθεί με τον τομέα της ψυχολογίας που ονομάζεται Συνδιαλεκτική Ανάλυση. Η διαδικασία αυτή βασίστηκε τόσο σε μία προσωπική αναζήτηση που γινόταν εκείνη την εποχή όσο και στην εργασία του Tomas Harris απόρροια της οποίας είναι το βιβλίο του Είμαι ΟΚ, είσαι ΟΚ που κυκλοφορεί και στην ελληνική αγορά.
Επιπλέον, επειδή έκρινα χρήσιμη τη θεωρία σαν εργαλείο κατανόηση κάποιων πραγμάτων - μεταξύ αυτών και αστρολογικών - αποφάσισα να γράψω και δύο σχετικά άρθρα για το θέμα και να τα στείλω στην ιστοσελίδα του MyHoroscοpe, που αρθρογραφούσα τότε με τίτλο Εισαγωγή στην Συνδιαλεκτική Ανάλυση.
Στο 2ο μέρος αυτού του άρθρου υπήρχαν διάφορες εφαρμογές της ψυχολογικής αυτής θεωρίας και μεταξύ άλλων αναφορές στις κοινωνικές της προεκτάσεις. 'Ελεγε μεταξύ άλλων το άρθρο ότι:
"Η ύπαρξη του Γονέα, του Παιδιού και του Ενήλικου μέσα στον κάθε άνθρωπο δεν είναι μόνο γεγονός που επηρεάζει τον ίδιο και το άμεσο περιβάλλον του, αλλά επηρεάζει και τη συμπεριφορά της κοινωνίας που ζει, τη διαμόρφωση της κουλτούρας και τη λειτουργία της κοινωνίας και του πολιτεύματος.
Πόση απόσταση χωρίζει άραγε το συνειδητοποιημένο πολίτη - Ενήλικα που αξιολογεί τις κυβερνήσεις με βάση τα πεπραγμένα τους από τον "καλό πατριώτη" ή τον αφοσιωμένο στο κόμμα οπαδό, που ακολουθεί για συναισθηματικούς λόγους το "ιδανικό" του ή μιμείται την παράδοση των γονέων του.
Ο "καλός πατριώτης" που υπερασπίζεται τη "μητέρα - πατρίδα" απέναντι στους "κακούς ξένους", ακόμα κι αν η πατρίδα αυτή έχει λάθος ή ο δημόσιος υπάλληλος που αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του, μεταθέτοντας τις στους ανώτερους του δε μας θυμίζουν άραγε συμπεριφορές του παιδιού που αποφεύγει τις ευθύνες του ή υπερασπίζεται με πάθος τη μητέρα του απέναντι σε όσους θέλουν να τη βλάψουν;
Μήπως ο "πατριωτισμός" που διδασκόμαστε είναι ανάλογος με το σεβασμό στην εξουσία του Γονέα; Τι χρειάζεται άραγε για να ξυπνήσουμε τον Ενήλικο, ανεβάζοντας την ποιότητα της Δημοκρατίας, ώστε αυτή να οδηγείται από Ενήλικους πολίτες για χάρη Ενήλικων πολιτών;
Στις σχέσεις των κρατών μεταξύ τους, πότε οι σχέσεις βασίζονται στην τιμιότητα και τη δέσμευση, με τιμή για τα συμφωνηθέντα και πότε οι σχέσεις γίνονται παιχνίδια εξουσίας όπως το "εσύ άρχισες πρώτος' για να καταλήξουν σε επίδειξη υπερβολικής βίας, όπως το επιτρέπει ο βίαιος Γονέας; Πότε η διαπραγμάτευση σταματά να γίνεται εργαλείο επικοινωνίας των ανθρώπων και αρχίζει να γίνεται χώρος εξάσκησης των παιχνιδιών συμπεριφοράς μεταξύ των εθνών όπως το παιχνίδι "το δικό μου όπλο είναι μεγαλύτερο από το δικό σου";
Ή για να τολμήσουμε να αγγίξουμε και το ζήτημα της θρησκείας, πότε μία εμπειρία θρησκευτική είναι μία εμπειρία Ενήλικης ενατένισης του αγνώστου και πότε μία καλή πράξη απέναντι στον καλό Θεό που επιβραβεύει την πίστη και την υπακοή του "ποιμνίου" του; Ή μήπως μπορεί μία θρησκευτική πράξη να είναι απλά μία πράξη δραπέτευσης από την πραγματικότητα της ζωής;"
ή σε μερικά άλλα σημεία από το πρώτο μέρος της μελέτης...
"..... Από την άλλη πλευρά υπάρχουν καταγραφές στις οποίες το παιδί «κλείνει το διακόπτη» μέσα του, επειδή δεν παρουσιάζονται συνεπείς προς τον εαυτό τους και το παιδί δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτές. Για παράδειγμα οι διαφωνίες των γονιών του και η ασυνέπεια λόγων και έργων είναι λόγοι που μπορεί να καταστήσουν κάποιες εγγραφές ανενεργές."
"...... Μία δεύτερη δυνατότητα εξέλιξης της πρώτης θέσης ζωής είναι το να εξελιχθεί αυτή η θέση στο Είμαι ΟΚ - Δεν είσαι ΟΚ. Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη θέση ζωής είναι συνήθως αυτά που είναι κακοποιημένα. Για τα παιδιά αυτά η παρουσία του γονέα είναι πηγή πόνου και βίας και η μόνη τους ανακούφιση είναι η ίδια τους η μοναξιά. Η μοναξιά αυτή οδηγεί προοδευτικά και στη διάθεση για αυτοϊκανοποίηση, καθώς η ευχαρίστηση δεν μπορεί να προέλθει από τον έξω κόσμο. Έχοντας στο μυαλό τους τη βία που έχουν υποστεί, τα παιδιά αυτά αποδέχονται ότι η βία είναι επιτρεπτή κι έτσι θεωρούν ότι έχουν και αυτά την άδεια να χτυπούν. Είναι γεμάτα μίσος για την κοινωνία άλλά το κρύβουν πίσω από μία τυπική ευγένεια. Κι αυτά δεν αποδέχονται εύκολα την ψυχοθεραπεία, καθώς θεωρούν το θεραπευτή τους ότι δεν είναι ΟΚ. Τα άτομα αυτά δεν έχουν όρια και πρέπει και είναι δυνατό να καταλήξουν σε εγκληματικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Μαζεύουν γύρω τους άτομα που τους κολακεύουν, αλλά κατά βάθος ξέρουν ότι οι κολακείες αυτές δεν είναι αληθινές, καθώς αυτοί που τις εκστομίζουν οι ίδιοι δεν είναι ΟΚ. Έτσι το αποτέλεσμα είναι ότι μένουν στην αυτοϊκανοποίηση της μοναξιάς τους, καθώς αποδέχονται μόνο τον εαυτό τους ότι είναι ΟΚ"
"Υπάρχουν κι άλλες πιο προχωρημένες περιπτώσεις αποκλεισμού, που οδηγούν σε συγκεκριμένες ψυχιατρικές ασθένειες. Στην περίπτωση της Ψύχωσης για παράδειγμα, ο Ενήλικος έχει αποκοπεί εντελώς από το κέντρο αποφάσεων..... Στην περίπτωση αυτή η διάθεση του ατόμου εναλλάσσεται απότομα κυριαρχούμενη άλλοτε από το Γονέα κι άλλοτε από το Παιδί. ..... Αιτία της συμπεριφοράς αυτής είναι συνήθως η αντιφατική φύση του Γονέα, που οφείλεται σε γονείς που δεν έχουν επιδείξει σταθερότητα στα μηνύματα που αποστέλλουν, ώστε να βοηθήσουν το παιδί να δημιουργήσει μέσα του μία σχέση αιτίου και αποτελέσματος για τη συμπεριφορά του και την επιβράβευση ή επίκριση από το Γονέα. Το παιδί γνωρίζει έτσι ότι αργά ή γρήγορα η διάθεση του γονέα του θα μεταβληθεί, αλλά δε γνωρίζει το γιατί και δεν μπορεί να το προβλέψει. Έτσι ο Ενήλικος του ακυρώνεται και μαθαίνει να περιμένει μοιρολατρικά τις αλλαγές διαθέσεων του γονέα του. Να σημειώσουμε εδώ ότι τέτοια συμπεριφορά επιδεικνύουν γονείς που είναι κι αυτοί μανιοκαταθλιπτικοί (μανία = υπερβολική χαρά, κατάθλιψη = μελαγχολία). Η μανιοκαταθλιπτική συμπεριφορά αυτή μεταβιβάζεται από το γονιό στο παιδί σα να ήταν στην πραγματικότητα ένα κληρονομικό χάρισμα και καταλήγει να στοιχειώνει γενιές και γενιές παιδιών, μέχρι να βρεθεί κάποιος αρκετά ισχυρός Ενήλικος να την ανακόψει."
Αντικρίζοντας τώρα τα γεγονότα που συνέβησαν - και συνεχίζουν να συμβαίνουν σποραδικά - τον τελευταίο καιρό εκπλήσσομαι για το πόσο επίκαιρα δείχνουν αυτά που είχα διαβάσει τότε σε ένα βιβλίο που κατά τα άλλα είχε χρησιμότητα κυρίως προσωπική. Εκπλήσσομαι για το πόσο αντιστοιχούν σε μία κοινωνική κατάσταση ανωριμότητας ενός μανιοκαταθλιπτικού κράτους, που άλλοτε επιτρέπει τα πάντα και αφήνει τους πολίτες - παιδιά ασύδοτους κι άλλοτε τους τιμωρεί βάναυσα φτάνοντας ακόμη και στο θάνατο.
Εκπλήσσομαι για το πόσο αντιστοιχούν σε ένα γονέα που ποτέ δεν έβαλε σωστά όρια στα παιδιά του αλλά και ποτέ δεν ακολούθησε αυτά τα όρια κι ο ίδιος.
Από την ανωριμότητα του έλληνα πολίτη που ψάχνει απαντήσεις σε κάποιου είδους πατριωτισμό ή αντιθέτως στην ανατροπή του κράτους - γονέα. Και είναι άλλοτε απείθαρχος σαν παιδί και άλλοτε απόλυτος και ισοπεδωτικός σαν γονέας.
Και προβληματίζομαι γιατί δεν έχει μάθει να λειτουργεί σαν ενήλικος μέσα από τις ιδιότητες που κατεξοχήν πρέπει να έχει ένας ενήλικος:
1. Τη Δημιουργικότητα
2. Τη σύνθεση
3. Τη συμπερασματική λογική
4. Τη λήψη αποφάσεων με βάση σχετικές θέσεις και πιθανότητες κι όχι απόλυτες θέσεις / ασφάλειες και βεβαιότητες
Μήπως τελικά η δική μας κοινωνία είναι μία κοινωνία που απαιτεί μαζική ψυχανάλυση; Μία κοινωνία - όχι πολύ διαφορετική - από τις ατομικές μας οικογένειες που ταλαντεύονται από την κακοποίηση και τον αυταρχισμό στην αδιαφορία και την ασυδοσία;
Προβληματίστηκα ιδιαίτερα για την έλλειψη εμβάθυνσης στους συλλογισμούς όλων μας όταν αντικρίσαμε αυτή την κρίση. Τις γενικεύσεις στις οποίες προχωρήσαμε με τόση ευκολία και τα διλήμματα που βάλαμε αμέσως αμέσως πριν ακόμη ξεκινήσουν τα πολύ πολύ δύσκολα.
Τελικά ίσως είμαστε άξιοι της τύχης μας σαν κοινωνία καθώς δεν έχουμε καταφέρει μετά από 150 χρόνια ανεξαρτησίας να φτάσουμε ούτε καν στην εφηβεία. Κι αν είχαμε κάποιες τέτοιες ελπίδες σχετικά πριν από δέκα χρόνια, σήμερα προχωράμε πίσω ολοταχώς.
Ίσως το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι χρειαζόμαστε μαζική ανάλυση...
Φιλικά, για τους αναγνώστες...
Β.Παπαδολιάς
ΥΓ: Για όσους ενδιαφέρονται για το άρθρο επισυνάπτω σχετικές παραπομπές:
Εισαγωγή στη Συνδιαλεκτική Ανάλυση
http://www.myhoroscope.gr/95-øõ÷ïëïãßá/4730-åéóáãùãÞ-óôç-óõíäéáëåêôéêÞ-áíÜëõóç.html
Εισαγωγή στη Συνδιαλεκτική Ανάλυση Μέρος ΙΙ
http://www.myhoroscope.gr/88-Üñèñá-ìåëþí/6151-åéóáãùãÞ-óôç-óõíäéáëåêôéêÞ-áíÜëõóç-ìÝñïò-2ï.html
Ευχαριστώ την ιστοσελίδα του Myhoroscope για τη δημοσίευση τους.
Επιπλέον, επειδή έκρινα χρήσιμη τη θεωρία σαν εργαλείο κατανόηση κάποιων πραγμάτων - μεταξύ αυτών και αστρολογικών - αποφάσισα να γράψω και δύο σχετικά άρθρα για το θέμα και να τα στείλω στην ιστοσελίδα του MyHoroscοpe, που αρθρογραφούσα τότε με τίτλο Εισαγωγή στην Συνδιαλεκτική Ανάλυση.
Στο 2ο μέρος αυτού του άρθρου υπήρχαν διάφορες εφαρμογές της ψυχολογικής αυτής θεωρίας και μεταξύ άλλων αναφορές στις κοινωνικές της προεκτάσεις. 'Ελεγε μεταξύ άλλων το άρθρο ότι:
"Η ύπαρξη του Γονέα, του Παιδιού και του Ενήλικου μέσα στον κάθε άνθρωπο δεν είναι μόνο γεγονός που επηρεάζει τον ίδιο και το άμεσο περιβάλλον του, αλλά επηρεάζει και τη συμπεριφορά της κοινωνίας που ζει, τη διαμόρφωση της κουλτούρας και τη λειτουργία της κοινωνίας και του πολιτεύματος.
Πόση απόσταση χωρίζει άραγε το συνειδητοποιημένο πολίτη - Ενήλικα που αξιολογεί τις κυβερνήσεις με βάση τα πεπραγμένα τους από τον "καλό πατριώτη" ή τον αφοσιωμένο στο κόμμα οπαδό, που ακολουθεί για συναισθηματικούς λόγους το "ιδανικό" του ή μιμείται την παράδοση των γονέων του.
Ο "καλός πατριώτης" που υπερασπίζεται τη "μητέρα - πατρίδα" απέναντι στους "κακούς ξένους", ακόμα κι αν η πατρίδα αυτή έχει λάθος ή ο δημόσιος υπάλληλος που αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του, μεταθέτοντας τις στους ανώτερους του δε μας θυμίζουν άραγε συμπεριφορές του παιδιού που αποφεύγει τις ευθύνες του ή υπερασπίζεται με πάθος τη μητέρα του απέναντι σε όσους θέλουν να τη βλάψουν;
Μήπως ο "πατριωτισμός" που διδασκόμαστε είναι ανάλογος με το σεβασμό στην εξουσία του Γονέα; Τι χρειάζεται άραγε για να ξυπνήσουμε τον Ενήλικο, ανεβάζοντας την ποιότητα της Δημοκρατίας, ώστε αυτή να οδηγείται από Ενήλικους πολίτες για χάρη Ενήλικων πολιτών;
Στις σχέσεις των κρατών μεταξύ τους, πότε οι σχέσεις βασίζονται στην τιμιότητα και τη δέσμευση, με τιμή για τα συμφωνηθέντα και πότε οι σχέσεις γίνονται παιχνίδια εξουσίας όπως το "εσύ άρχισες πρώτος' για να καταλήξουν σε επίδειξη υπερβολικής βίας, όπως το επιτρέπει ο βίαιος Γονέας; Πότε η διαπραγμάτευση σταματά να γίνεται εργαλείο επικοινωνίας των ανθρώπων και αρχίζει να γίνεται χώρος εξάσκησης των παιχνιδιών συμπεριφοράς μεταξύ των εθνών όπως το παιχνίδι "το δικό μου όπλο είναι μεγαλύτερο από το δικό σου";
Ή για να τολμήσουμε να αγγίξουμε και το ζήτημα της θρησκείας, πότε μία εμπειρία θρησκευτική είναι μία εμπειρία Ενήλικης ενατένισης του αγνώστου και πότε μία καλή πράξη απέναντι στον καλό Θεό που επιβραβεύει την πίστη και την υπακοή του "ποιμνίου" του; Ή μήπως μπορεί μία θρησκευτική πράξη να είναι απλά μία πράξη δραπέτευσης από την πραγματικότητα της ζωής;"
ή σε μερικά άλλα σημεία από το πρώτο μέρος της μελέτης...
"..... Από την άλλη πλευρά υπάρχουν καταγραφές στις οποίες το παιδί «κλείνει το διακόπτη» μέσα του, επειδή δεν παρουσιάζονται συνεπείς προς τον εαυτό τους και το παιδί δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτές. Για παράδειγμα οι διαφωνίες των γονιών του και η ασυνέπεια λόγων και έργων είναι λόγοι που μπορεί να καταστήσουν κάποιες εγγραφές ανενεργές."
"...... Μία δεύτερη δυνατότητα εξέλιξης της πρώτης θέσης ζωής είναι το να εξελιχθεί αυτή η θέση στο Είμαι ΟΚ - Δεν είσαι ΟΚ. Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη θέση ζωής είναι συνήθως αυτά που είναι κακοποιημένα. Για τα παιδιά αυτά η παρουσία του γονέα είναι πηγή πόνου και βίας και η μόνη τους ανακούφιση είναι η ίδια τους η μοναξιά. Η μοναξιά αυτή οδηγεί προοδευτικά και στη διάθεση για αυτοϊκανοποίηση, καθώς η ευχαρίστηση δεν μπορεί να προέλθει από τον έξω κόσμο. Έχοντας στο μυαλό τους τη βία που έχουν υποστεί, τα παιδιά αυτά αποδέχονται ότι η βία είναι επιτρεπτή κι έτσι θεωρούν ότι έχουν και αυτά την άδεια να χτυπούν. Είναι γεμάτα μίσος για την κοινωνία άλλά το κρύβουν πίσω από μία τυπική ευγένεια. Κι αυτά δεν αποδέχονται εύκολα την ψυχοθεραπεία, καθώς θεωρούν το θεραπευτή τους ότι δεν είναι ΟΚ. Τα άτομα αυτά δεν έχουν όρια και πρέπει και είναι δυνατό να καταλήξουν σε εγκληματικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Μαζεύουν γύρω τους άτομα που τους κολακεύουν, αλλά κατά βάθος ξέρουν ότι οι κολακείες αυτές δεν είναι αληθινές, καθώς αυτοί που τις εκστομίζουν οι ίδιοι δεν είναι ΟΚ. Έτσι το αποτέλεσμα είναι ότι μένουν στην αυτοϊκανοποίηση της μοναξιάς τους, καθώς αποδέχονται μόνο τον εαυτό τους ότι είναι ΟΚ"
"Υπάρχουν κι άλλες πιο προχωρημένες περιπτώσεις αποκλεισμού, που οδηγούν σε συγκεκριμένες ψυχιατρικές ασθένειες. Στην περίπτωση της Ψύχωσης για παράδειγμα, ο Ενήλικος έχει αποκοπεί εντελώς από το κέντρο αποφάσεων..... Στην περίπτωση αυτή η διάθεση του ατόμου εναλλάσσεται απότομα κυριαρχούμενη άλλοτε από το Γονέα κι άλλοτε από το Παιδί. ..... Αιτία της συμπεριφοράς αυτής είναι συνήθως η αντιφατική φύση του Γονέα, που οφείλεται σε γονείς που δεν έχουν επιδείξει σταθερότητα στα μηνύματα που αποστέλλουν, ώστε να βοηθήσουν το παιδί να δημιουργήσει μέσα του μία σχέση αιτίου και αποτελέσματος για τη συμπεριφορά του και την επιβράβευση ή επίκριση από το Γονέα. Το παιδί γνωρίζει έτσι ότι αργά ή γρήγορα η διάθεση του γονέα του θα μεταβληθεί, αλλά δε γνωρίζει το γιατί και δεν μπορεί να το προβλέψει. Έτσι ο Ενήλικος του ακυρώνεται και μαθαίνει να περιμένει μοιρολατρικά τις αλλαγές διαθέσεων του γονέα του. Να σημειώσουμε εδώ ότι τέτοια συμπεριφορά επιδεικνύουν γονείς που είναι κι αυτοί μανιοκαταθλιπτικοί (μανία = υπερβολική χαρά, κατάθλιψη = μελαγχολία). Η μανιοκαταθλιπτική συμπεριφορά αυτή μεταβιβάζεται από το γονιό στο παιδί σα να ήταν στην πραγματικότητα ένα κληρονομικό χάρισμα και καταλήγει να στοιχειώνει γενιές και γενιές παιδιών, μέχρι να βρεθεί κάποιος αρκετά ισχυρός Ενήλικος να την ανακόψει."
Αντικρίζοντας τώρα τα γεγονότα που συνέβησαν - και συνεχίζουν να συμβαίνουν σποραδικά - τον τελευταίο καιρό εκπλήσσομαι για το πόσο επίκαιρα δείχνουν αυτά που είχα διαβάσει τότε σε ένα βιβλίο που κατά τα άλλα είχε χρησιμότητα κυρίως προσωπική. Εκπλήσσομαι για το πόσο αντιστοιχούν σε μία κοινωνική κατάσταση ανωριμότητας ενός μανιοκαταθλιπτικού κράτους, που άλλοτε επιτρέπει τα πάντα και αφήνει τους πολίτες - παιδιά ασύδοτους κι άλλοτε τους τιμωρεί βάναυσα φτάνοντας ακόμη και στο θάνατο.
Εκπλήσσομαι για το πόσο αντιστοιχούν σε ένα γονέα που ποτέ δεν έβαλε σωστά όρια στα παιδιά του αλλά και ποτέ δεν ακολούθησε αυτά τα όρια κι ο ίδιος.
Από την ανωριμότητα του έλληνα πολίτη που ψάχνει απαντήσεις σε κάποιου είδους πατριωτισμό ή αντιθέτως στην ανατροπή του κράτους - γονέα. Και είναι άλλοτε απείθαρχος σαν παιδί και άλλοτε απόλυτος και ισοπεδωτικός σαν γονέας.
Και προβληματίζομαι γιατί δεν έχει μάθει να λειτουργεί σαν ενήλικος μέσα από τις ιδιότητες που κατεξοχήν πρέπει να έχει ένας ενήλικος:
1. Τη Δημιουργικότητα
2. Τη σύνθεση
3. Τη συμπερασματική λογική
4. Τη λήψη αποφάσεων με βάση σχετικές θέσεις και πιθανότητες κι όχι απόλυτες θέσεις / ασφάλειες και βεβαιότητες
Μήπως τελικά η δική μας κοινωνία είναι μία κοινωνία που απαιτεί μαζική ψυχανάλυση; Μία κοινωνία - όχι πολύ διαφορετική - από τις ατομικές μας οικογένειες που ταλαντεύονται από την κακοποίηση και τον αυταρχισμό στην αδιαφορία και την ασυδοσία;
Προβληματίστηκα ιδιαίτερα για την έλλειψη εμβάθυνσης στους συλλογισμούς όλων μας όταν αντικρίσαμε αυτή την κρίση. Τις γενικεύσεις στις οποίες προχωρήσαμε με τόση ευκολία και τα διλήμματα που βάλαμε αμέσως αμέσως πριν ακόμη ξεκινήσουν τα πολύ πολύ δύσκολα.
Τελικά ίσως είμαστε άξιοι της τύχης μας σαν κοινωνία καθώς δεν έχουμε καταφέρει μετά από 150 χρόνια ανεξαρτησίας να φτάσουμε ούτε καν στην εφηβεία. Κι αν είχαμε κάποιες τέτοιες ελπίδες σχετικά πριν από δέκα χρόνια, σήμερα προχωράμε πίσω ολοταχώς.
Ίσως το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι χρειαζόμαστε μαζική ανάλυση...
Φιλικά, για τους αναγνώστες...
Β.Παπαδολιάς
ΥΓ: Για όσους ενδιαφέρονται για το άρθρο επισυνάπτω σχετικές παραπομπές:
Εισαγωγή στη Συνδιαλεκτική Ανάλυση
http://www.myhoroscope.gr/95-øõ÷ïëïãßá/4730-åéóáãùãÞ-óôç-óõíäéáëåêôéêÞ-áíÜëõóç.html
Εισαγωγή στη Συνδιαλεκτική Ανάλυση Μέρος ΙΙ
http://www.myhoroscope.gr/88-Üñèñá-ìåëþí/6151-åéóáãùãÞ-óôç-óõíäéáëåêôéêÞ-áíÜëõóç-ìÝñïò-2ï.html
Ευχαριστώ την ιστοσελίδα του Myhoroscope για τη δημοσίευση τους.
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
Προβλέψεις για το 2009 στις Πύλες του Ανεξήγητου
Δεν έχει τελειώσει καλά καλά η εκπομπή του Κου Χαρδαβέλλα "Οι Πύλες του Ανεξήγητου" και όπως συνήθως - και δυστυχώς - με τη σειρά αυτή των εκπομπών η αρχική γεύση, αυτή του πρώτου δεκαλέπτου, είναι κι αυτή που διατηρείται ως το τέλος.
Μία αίσθηση επιφανειακής προσέγγισης που κατά κάποιο τρόπο δείχνει πάντα να μένει πίσω, κάνοντας το θεατή να νιώθει ότι δεν έχει εμβαθύνει στο θέμα που η δίωρη και βάλε εκπομπή υποτίθεται ότι καλείται κάθε φορά να αναλύσει.
Κι ειδικά σήμερα βλέποντας την εκπομπή μου δημιουργείται και μία αίσθηση απορίας για την πρόσκληση πλειάδας αστρολόγων να καταθέσουν προβλέψεις σε μία εκπομπή που κατά κανόνα στο παρελθόν έχει επιδείξει σκεπτικισμό - και μερικές φορές "ειρωνική" στάση - απέναντι σε "μεταφυσικά" γενικώς φαινόμενα.
Είναι ίσως οι τηλεοπτικές συμβάσεις που μας κάνουν να συνυπάρχουμε με τους ίδιους ανθρώπους που πλήτταμε χθες και να τους δίνουμε βήμα να μιλήσουν, γνωρίζοντας ότι στην επόμενη εκπομπή κάποιος ψυχολόγος ή αστρονόμος θα τους καταδικάζει - κι εμείς θα συμφωνούμε απερίφραστα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η εκπομπή δεν έχει καταφέρει ως τώρα να εμβαθύνει στα θέματα που καταπιάνεται. Ακολουθεί μία λογική απαρίθμησης και σταχυολόγησης, χωρίς να προχωρά σε ουσιαστικό διάλογο (είναι χαρακτηριστικό ότι συνήθως δεν επιτρέπεται σε ένα ομιλητή να δευτερολογήσει πάνω στο ίδιο θέμα για να υπάρξει σύνθεση απόψεων).
Στο κλίμα αυτό της επιφανειακής προσέγγισης δεν είχαν κάτι διαφορετικό να προτείνουν ούτε και οι σημερινοί προσκεκλημένοι. Με την εξαίρεση του Κου Λεφάκη, που θέλησε έντεχνα να παραμείνει εκτός της περπατημένης (αλλά και έκθεσης) των γενικών προβλέψεων και επιχείρησε κάποιες μίνι - ζεν παρεμβάσεις, οι υπόλοιποι συνομιλητές - με προεξάρχουσα την Κα Παγιατάκη - δε θέλησαν να δώσουν το κάτι παραπάνω πέρα από τα γνωστά και τόσες πλέον φορές ειρημμένα για την αστρολογία ή την απλή παρουσίαση των επαγγγελματικών τους προβλέψεων και την κατοχύρωση κάποιου είδους πρωτοκαθεδρίας.
Είναι γεγονός ότι στην εκπομπή μίλησε περισσότερο η εικόνα παρά η ουσία. Παρουσίαση αναλυτικών χαρτών και διαγραμμάτων αστρικής υπογραφής κλήθηκαν να δώσουν μία αίσθηση επιστημονικότητας, ενώ οι στυλιστικές επιλογές ντυσίματος έδωσαν ένα τόνο glamour στο είδος της εξασκούμενης αστρολογίας. Λιγοστές προσωπικές ερωτήσεις από ένα κατά τα άλλα "υπάκουο" στον υπόλοιπο χρόνο της εκπομπής κοινό έδωσαν το άλλοθι της συμμετοχής των τηλεθεατών, που απόλαυσαν και το απαραίτητο κερασάκι της δωρεάν κλήρωσης.
Επί της ουσίας οι προβλέψεις σπάνια ξεπέρασαν τη μία πρόταση ανά ζώδιο και πολύ λίγα ειπώθηκαν για την παγκόσμια πολιτική κατάσταση πέρα από τα όσα ήδη ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα μπορούσε να γνωρίζει βλέποντας απλά τις ειδήσεις.
Ενδιαφέρουσα εξαίρεση η παρέμβαση της Κας Παγιατάκη για το ωροσκόπιο της Ελλάδας (αναφέρθηκε σε δύο χάρτες της 1-5-1827 (εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας) και 6-7-1827 (αναγνώριση της ανάγκης ύπαρξης κράτους από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις) ως συμπληρωματικούς χάρτες της χώρας).
Σημαντική επίσης και η προσπάθεια εμφάνισης διαφορετικών απόψεων στην εκπομπή με παράθεση απόψεων και άλλων αστρολόγων πέραν των καλεσμένων. Η κα Ντάκου, η κα Τόγγα, ο κος Ματσάγγος και ο κος Παίζης εμφανίστηκαν κι αυτοί σε βίντεο εξηγώντας κυρίως θέματα που αφορούν παγκόσμιες προβλέψεις, χωρίς όμως και πάλι να αναγνωρίσει κανείς κάτι χρήσιμο και σημαντικό, καθώς οι απόψεις κινούνταν μεταξύ πραγμάτων ήδη γνωστών στους ενεργούς πολίτες και μελλοντογικών καταστροφολογικών προβλέψεων για επερχόμενους μετεωρίτες.
Συνοψίζοντας την "παρέλαση" ονομάτων από την εκπομπή θα λέγαμε ότι με την εξαίρεση του Κου Λεφάκη, δεν αισθανθήκαμε το κάτι διαφορετικό στην όλη εικόνα που παρουσίασαν οι αστρολόγοι, αναρωτώμενοι έτσι αν οι ίδιοι έχουν αισθανθεί στην πραγματικότητα μέσα τους να συντονίζονται με την έλευση των καταστάσεων που έρχονται ή είναι ακόμη τόσο αγκυροβολημένοι στην κρόνια τακτοποιημένη επαγγελματική προσέγγιση των προβλέψεων.
Ας ελπίσουμε ότι και στο χώρο της αστρολογίας θα υπάρξει ένας νέος προσανατολισμός στην ερμηνεία και την ανάλυση των γεγονότων, καθώς και σε αυτόν τον τομέα οι "καταναλωτές" έχουν κουραστεί πλέον από το τετριμμένο προϊόν και αναζητούν κάτι καινούριο και μία διαφορετική καθοδήγηση.
Καλή ξεκούραση στους αναγνώστες...
Μία αίσθηση επιφανειακής προσέγγισης που κατά κάποιο τρόπο δείχνει πάντα να μένει πίσω, κάνοντας το θεατή να νιώθει ότι δεν έχει εμβαθύνει στο θέμα που η δίωρη και βάλε εκπομπή υποτίθεται ότι καλείται κάθε φορά να αναλύσει.
Κι ειδικά σήμερα βλέποντας την εκπομπή μου δημιουργείται και μία αίσθηση απορίας για την πρόσκληση πλειάδας αστρολόγων να καταθέσουν προβλέψεις σε μία εκπομπή που κατά κανόνα στο παρελθόν έχει επιδείξει σκεπτικισμό - και μερικές φορές "ειρωνική" στάση - απέναντι σε "μεταφυσικά" γενικώς φαινόμενα.
Είναι ίσως οι τηλεοπτικές συμβάσεις που μας κάνουν να συνυπάρχουμε με τους ίδιους ανθρώπους που πλήτταμε χθες και να τους δίνουμε βήμα να μιλήσουν, γνωρίζοντας ότι στην επόμενη εκπομπή κάποιος ψυχολόγος ή αστρονόμος θα τους καταδικάζει - κι εμείς θα συμφωνούμε απερίφραστα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η εκπομπή δεν έχει καταφέρει ως τώρα να εμβαθύνει στα θέματα που καταπιάνεται. Ακολουθεί μία λογική απαρίθμησης και σταχυολόγησης, χωρίς να προχωρά σε ουσιαστικό διάλογο (είναι χαρακτηριστικό ότι συνήθως δεν επιτρέπεται σε ένα ομιλητή να δευτερολογήσει πάνω στο ίδιο θέμα για να υπάρξει σύνθεση απόψεων).
Στο κλίμα αυτό της επιφανειακής προσέγγισης δεν είχαν κάτι διαφορετικό να προτείνουν ούτε και οι σημερινοί προσκεκλημένοι. Με την εξαίρεση του Κου Λεφάκη, που θέλησε έντεχνα να παραμείνει εκτός της περπατημένης (αλλά και έκθεσης) των γενικών προβλέψεων και επιχείρησε κάποιες μίνι - ζεν παρεμβάσεις, οι υπόλοιποι συνομιλητές - με προεξάρχουσα την Κα Παγιατάκη - δε θέλησαν να δώσουν το κάτι παραπάνω πέρα από τα γνωστά και τόσες πλέον φορές ειρημμένα για την αστρολογία ή την απλή παρουσίαση των επαγγγελματικών τους προβλέψεων και την κατοχύρωση κάποιου είδους πρωτοκαθεδρίας.
Είναι γεγονός ότι στην εκπομπή μίλησε περισσότερο η εικόνα παρά η ουσία. Παρουσίαση αναλυτικών χαρτών και διαγραμμάτων αστρικής υπογραφής κλήθηκαν να δώσουν μία αίσθηση επιστημονικότητας, ενώ οι στυλιστικές επιλογές ντυσίματος έδωσαν ένα τόνο glamour στο είδος της εξασκούμενης αστρολογίας. Λιγοστές προσωπικές ερωτήσεις από ένα κατά τα άλλα "υπάκουο" στον υπόλοιπο χρόνο της εκπομπής κοινό έδωσαν το άλλοθι της συμμετοχής των τηλεθεατών, που απόλαυσαν και το απαραίτητο κερασάκι της δωρεάν κλήρωσης.
Επί της ουσίας οι προβλέψεις σπάνια ξεπέρασαν τη μία πρόταση ανά ζώδιο και πολύ λίγα ειπώθηκαν για την παγκόσμια πολιτική κατάσταση πέρα από τα όσα ήδη ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα μπορούσε να γνωρίζει βλέποντας απλά τις ειδήσεις.
Ενδιαφέρουσα εξαίρεση η παρέμβαση της Κας Παγιατάκη για το ωροσκόπιο της Ελλάδας (αναφέρθηκε σε δύο χάρτες της 1-5-1827 (εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας) και 6-7-1827 (αναγνώριση της ανάγκης ύπαρξης κράτους από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις) ως συμπληρωματικούς χάρτες της χώρας).
Σημαντική επίσης και η προσπάθεια εμφάνισης διαφορετικών απόψεων στην εκπομπή με παράθεση απόψεων και άλλων αστρολόγων πέραν των καλεσμένων. Η κα Ντάκου, η κα Τόγγα, ο κος Ματσάγγος και ο κος Παίζης εμφανίστηκαν κι αυτοί σε βίντεο εξηγώντας κυρίως θέματα που αφορούν παγκόσμιες προβλέψεις, χωρίς όμως και πάλι να αναγνωρίσει κανείς κάτι χρήσιμο και σημαντικό, καθώς οι απόψεις κινούνταν μεταξύ πραγμάτων ήδη γνωστών στους ενεργούς πολίτες και μελλοντογικών καταστροφολογικών προβλέψεων για επερχόμενους μετεωρίτες.
Συνοψίζοντας την "παρέλαση" ονομάτων από την εκπομπή θα λέγαμε ότι με την εξαίρεση του Κου Λεφάκη, δεν αισθανθήκαμε το κάτι διαφορετικό στην όλη εικόνα που παρουσίασαν οι αστρολόγοι, αναρωτώμενοι έτσι αν οι ίδιοι έχουν αισθανθεί στην πραγματικότητα μέσα τους να συντονίζονται με την έλευση των καταστάσεων που έρχονται ή είναι ακόμη τόσο αγκυροβολημένοι στην κρόνια τακτοποιημένη επαγγελματική προσέγγιση των προβλέψεων.
Ας ελπίσουμε ότι και στο χώρο της αστρολογίας θα υπάρξει ένας νέος προσανατολισμός στην ερμηνεία και την ανάλυση των γεγονότων, καθώς και σε αυτόν τον τομέα οι "καταναλωτές" έχουν κουραστεί πλέον από το τετριμμένο προϊόν και αναζητούν κάτι καινούριο και μία διαφορετική καθοδήγηση.
Καλή ξεκούραση στους αναγνώστες...
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
Και τώρα τι...;
Με το κλείσιμο του χρόνου μας μένει στο στόμα μία στυφή γεύση. Από την μια η αναισθησία των υπευθύνων και η έλλειψη αξιοπρέπειας και ευθιξίας κι από την άλλη η έλλειψη οράματος των διεκδικούντων και η τυφλή και επιθετική βία. Λείπει όσο ποτέ άλλοτε η κατεύθυνση, λείπει όσο ποτέ άλλοτε η ηγεσία. Παλιότερα προσπαθούσαμε κάθε χρόνο να κάνουμε μία αποτίμηση τέτοια εποχή και να πούμε "και τώρα τι;"
Κάποιες χρονιές φαινόταν να υπάρχει ελπίδα όπως τη χρονιά της πτώσης του τείχους ή τη χρονιά της εμφάνισης του κινήματος του Σηάτλ.
Σήμερα στεκόμαστε απέναντι στα πράγματα σχεδόν απελπισμένα, αισθανόμενοι ανήμποροι ακόμη και να επιβιώσουμε - αν όχι οικονομικά, σίγουρα συναισθηματικά - απέναντι σε αυτά που βλέπουμε.
Πρωταρχικό πλέον μέλημα μας καθίσταται η επιβίωση. Όχι μόνο επιβίωση οικονομική, αλλά επιβίωση της ψυχής μας.
Ο παγκόσμιος κοινωνικός ιστός φτάνει σε ένα σταυροδρόμι. Σταυροδρόμι που παρόμοιο του αντιμετώπισε τον αιώνα που πέρασε λίγο πριν την εμφάνιση του φασισμού. Οι κυβερνήτες στέκουν αμήχανοι μπροστά στις καταστάσεις μην μπορώντας να επιλέξουν ανάμεσα στη διατήρηση της τάξης και τη δημοκρατική ανοχή. Αντιμέτωποι με τα διλήμματα των αδύναμων δημοκρατιών της δεκαετίας του '20 και του '30 φοβούνται την επιβολή, αλλά στρώνουν έτσι περισσότερο το δρόμο στις επερχόμενες αυταρχικές λύσεις.
Αστρολογικά η κατάρρευση (Αιγόκερως-> Κρόνος) του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού (Πλούτωνας) αλλά και των παραδοσιακών πλέον βιομηχανιών (Αιγόκερως-> Κρόνος) λόγω πιστωτικής ασφυξίας (Πλούτωνας) αφήνει τον κόσμο χωρίς δουλειά (Πλούτωνας που λειτουργεί στον άξονα Αιγόκερω - Καρκίνου, πλήττοντας και τις λαικές μάζες).
Ο Ουρανός στέκεται αδύναμος ακόμη στους Ιχθύς, ευνοώντας όμως τους αναθεωρητές που βασίζονται στο φανατισμό και στη θρησκεία, αλλά όχι και την ηγεσία. Με την έλευση του στον Κριό, θα εμφανιστούν αναθεωρητές - ηγέτες, αλλά όχι απαραίτητα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ο Ποσειδώνας στον Υδροχόο που έδωσε την άνθιση του κινήματος της παγκοσμιοποίησης θα περάσει σύντομα στους Ιχθύς, αποτραβώντας περισσότερο τον κόσμο από τα κοινά ή εντάσσοντας τον σε πιο μυστικές ομάδες φανατικών ή - ακόμα και - θρησκολήπτων.
Διάλειμμα σε όλα αυτά πιθανόν να δώσει η παρουσία του Δία στον Υδροχόο το επόμενο έτος και η σύνοδος μέσα στο έτος με τον Ποσειδώνα. Μία τελευταία έξαρση συλλογικότητας ίσως καταφέρει να αλλάξει και κυβερνήσεις με την είσοδο του Κρόνου στο Ζυγό, εισάγοντας περισσότερο προοδευτικές διακυβερνήσεις και ενδεχομένως μία παγκόσμια προσπάθεια διακυβέρνησης (με Κρόνο στο Ζυγό είχαν γίνει οι διαπραγματεύσεις και η δημιουργία νέων κρατών μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Τότε η προοδευτική αναθεωρητική δύναμη ήταν οι ΗΠΑ. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιοι μπορεί να είναι).
Όλα αυτά όμως δε θα είναι παρά ένα διάλειμμα. Ένα διάλειμμα που θα κρατήσει μέχρι την οριστική σύγκρουση Ουρανού και Πλούτωνα. Σύγκρουση που - η αλήθεια είναι στο μυαλό μου δεν έχω απόλυτα ξεκαθαρίσει σε ποιες πλευρές αντιστοιχεί. Στον αναθεωρητισμό (Ουρανός) ενός φασιστικού - στρατοκρατικού (Κριός) κινήματος ή στην - επιτέλους - ανάληψη της ευθύνης της δημοκρατικής Δύσης και της κατανόησης ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται με παθητική στάση. Τον προηγούμενο αιώνα είχαμε φαινόμενα και των δύο πλευρών. Την ίδια εποχή που στην Ευρώπη ορθωνόταν ο φασισμός, στις ΗΠΑ άνθισε η ηγεσία του New Deal.
Προς τα πού πάμε λοιπόν; Προς τα πού θα κλίνουμε; Θα υπάρξουν φωτισμένες ηγεσίες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ή θα καταλήξουμε έρμαια τυχοδιωκτικών ηγετών που θα μας οδηγήσουν σε πολέμους και αλλαγές συνόρων;
Η ευθύνη του καθενός είναι ατομική. Για τον εαυτό του, τα παιδιά του, την οικογένεια του, τους συναδέλφους του. Αλλά και συλλογική, για την εγκατάλειψη του τυχοδιωκτισμού, της ευκολίας και του ευκαιριακού κέρδους. Ο Δίας στον Αιγόκερω μας έκανε να σκεφτούμε. Στο χέρι μας τώρα πώς θα συνεχίσουμε από δω και πέρα...
Κάποιες χρονιές φαινόταν να υπάρχει ελπίδα όπως τη χρονιά της πτώσης του τείχους ή τη χρονιά της εμφάνισης του κινήματος του Σηάτλ.
Σήμερα στεκόμαστε απέναντι στα πράγματα σχεδόν απελπισμένα, αισθανόμενοι ανήμποροι ακόμη και να επιβιώσουμε - αν όχι οικονομικά, σίγουρα συναισθηματικά - απέναντι σε αυτά που βλέπουμε.
Πρωταρχικό πλέον μέλημα μας καθίσταται η επιβίωση. Όχι μόνο επιβίωση οικονομική, αλλά επιβίωση της ψυχής μας.
Ο παγκόσμιος κοινωνικός ιστός φτάνει σε ένα σταυροδρόμι. Σταυροδρόμι που παρόμοιο του αντιμετώπισε τον αιώνα που πέρασε λίγο πριν την εμφάνιση του φασισμού. Οι κυβερνήτες στέκουν αμήχανοι μπροστά στις καταστάσεις μην μπορώντας να επιλέξουν ανάμεσα στη διατήρηση της τάξης και τη δημοκρατική ανοχή. Αντιμέτωποι με τα διλήμματα των αδύναμων δημοκρατιών της δεκαετίας του '20 και του '30 φοβούνται την επιβολή, αλλά στρώνουν έτσι περισσότερο το δρόμο στις επερχόμενες αυταρχικές λύσεις.
Αστρολογικά η κατάρρευση (Αιγόκερως-> Κρόνος) του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού (Πλούτωνας) αλλά και των παραδοσιακών πλέον βιομηχανιών (Αιγόκερως-> Κρόνος) λόγω πιστωτικής ασφυξίας (Πλούτωνας) αφήνει τον κόσμο χωρίς δουλειά (Πλούτωνας που λειτουργεί στον άξονα Αιγόκερω - Καρκίνου, πλήττοντας και τις λαικές μάζες).
Ο Ουρανός στέκεται αδύναμος ακόμη στους Ιχθύς, ευνοώντας όμως τους αναθεωρητές που βασίζονται στο φανατισμό και στη θρησκεία, αλλά όχι και την ηγεσία. Με την έλευση του στον Κριό, θα εμφανιστούν αναθεωρητές - ηγέτες, αλλά όχι απαραίτητα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ο Ποσειδώνας στον Υδροχόο που έδωσε την άνθιση του κινήματος της παγκοσμιοποίησης θα περάσει σύντομα στους Ιχθύς, αποτραβώντας περισσότερο τον κόσμο από τα κοινά ή εντάσσοντας τον σε πιο μυστικές ομάδες φανατικών ή - ακόμα και - θρησκολήπτων.
Διάλειμμα σε όλα αυτά πιθανόν να δώσει η παρουσία του Δία στον Υδροχόο το επόμενο έτος και η σύνοδος μέσα στο έτος με τον Ποσειδώνα. Μία τελευταία έξαρση συλλογικότητας ίσως καταφέρει να αλλάξει και κυβερνήσεις με την είσοδο του Κρόνου στο Ζυγό, εισάγοντας περισσότερο προοδευτικές διακυβερνήσεις και ενδεχομένως μία παγκόσμια προσπάθεια διακυβέρνησης (με Κρόνο στο Ζυγό είχαν γίνει οι διαπραγματεύσεις και η δημιουργία νέων κρατών μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Τότε η προοδευτική αναθεωρητική δύναμη ήταν οι ΗΠΑ. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιοι μπορεί να είναι).
Όλα αυτά όμως δε θα είναι παρά ένα διάλειμμα. Ένα διάλειμμα που θα κρατήσει μέχρι την οριστική σύγκρουση Ουρανού και Πλούτωνα. Σύγκρουση που - η αλήθεια είναι στο μυαλό μου δεν έχω απόλυτα ξεκαθαρίσει σε ποιες πλευρές αντιστοιχεί. Στον αναθεωρητισμό (Ουρανός) ενός φασιστικού - στρατοκρατικού (Κριός) κινήματος ή στην - επιτέλους - ανάληψη της ευθύνης της δημοκρατικής Δύσης και της κατανόησης ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται με παθητική στάση. Τον προηγούμενο αιώνα είχαμε φαινόμενα και των δύο πλευρών. Την ίδια εποχή που στην Ευρώπη ορθωνόταν ο φασισμός, στις ΗΠΑ άνθισε η ηγεσία του New Deal.
Προς τα πού πάμε λοιπόν; Προς τα πού θα κλίνουμε; Θα υπάρξουν φωτισμένες ηγεσίες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ή θα καταλήξουμε έρμαια τυχοδιωκτικών ηγετών που θα μας οδηγήσουν σε πολέμους και αλλαγές συνόρων;
Η ευθύνη του καθενός είναι ατομική. Για τον εαυτό του, τα παιδιά του, την οικογένεια του, τους συναδέλφους του. Αλλά και συλλογική, για την εγκατάλειψη του τυχοδιωκτισμού, της ευκολίας και του ευκαιριακού κέρδους. Ο Δίας στον Αιγόκερω μας έκανε να σκεφτούμε. Στο χέρι μας τώρα πώς θα συνεχίσουμε από δω και πέρα...
Η φύση των αργών πλανητών στην πορεία της Ιστορίας
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μας έχουν κάνει όλους να ενσκύψουμε σε αστρολογικές αναλύσεις της χώρας μας. Πολλές απόψεις εμφανίζονται και δε συμφωνούν και όλες μεταξύ τους. Τι αντιπροσωπεύει ο Πλούτωνας στο χάρτη του ουρανού αυτή την εποχή; Την καταστροφική μανία του όχλου επί δικαίων και αδίκων ή τις υπόγειες διαδρομές του χρηματιστηρίου με την εξουσία; Είναι ο Πλούτωνας του πλήθους που γκρεμίζει τον Αιγόκερω του κράτους ή ο Κρόνος του Αιγόκερω που διαλύει τις οικονομικές φούσκες του Πλούτωνα στον Τοξότη;
Η φύση των αργών πλανητών έχει πολλές σημασίες και εξηγήσεις και η προσέγγιση που κάνει κι ο καθένας από μας είναι καμία φορά εξαρτημένη από τις δικές του ιδέες. Και στο παρελθόν άλλωστε υπήρχαν αυτές οι άλλες οπτικές γωνίες. Το 1989 με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου ο Ουρανός ήταν στον Αιγόκερω, φέρνοντας κατ' άλλους ελπίδα (Ουρανός) στον καπιταλισμό (Αιγόκερως) και κατ' άλλους διάλυση (Κρόνος=Αιγόκερως) στο αναθεωρητισμό (Ουρανός).
Όπως λέει κατά καιρούς και ο αγαπητός Γιάννης ο Καλοκύρης στα σεμινάρια του τα πράγματα πάντα πάνε εις διπλούν. Δεν μπορούμε να αποκόψουμε τη μία πλευρά των πραγμάτων από την άλλη.
Η φύση των αργών πλανητών τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου υφίσταται πολλαπλές αναγνώσεις. Ο Πλούτωνας κατά την προσωπική μου άποψη έχει μία τάση τα τελευταία πενήντα χρόνια να διαλύει τις ψευδαισθήσεις που προηγήθηκαν από την αντίστοιχη θέση του Ποσειδώνα. Με Ποσειδώνα στο Ζυγό στη δεκαετία του '50 ο κόσμος πίστευε στη δικαιοσύνη και το φλερτ, αλλά με Ουρανό στην αρχή και μετά Πλούτωνα τη δεκαετία του '70 τα διαζύγια και οι γάμοι οδηγούνταν σε διάλυση.
Με Ποσειδώνα στο Σκορπιό η γενιά του '60 πίστευε στην αξία της εξέγερσης, αλλά η γενιά του Πλούτωνα στο Σκορπιό τη δεκαετία του '80 απομυθοποίησε τους επαναστάτες του τότε και τους έκανε γιάπηδες.
Με Ποσειδώνα στον Τοξότη ψάχναμε τη δεκαετία του '70 να βρούμε τη σωστή ιδεολογία αλλά με Πλούτωνα στον Τοξότη οι ιδεολογίες απομυθοποιήθηκαν.
Με Ποσειδώνα στον Αιγόκερω κυνηγήσαμε την επαγγελματική καταξίωση, αλλά με Πλούτωνα στον Αιγόκερω τα πτυχία μας πλέον δεν αξίζουν απολύτως τίποτα.
Κατά μία άλλη ανάγνωση βεβαίως ο Πλούτωνας αντιπροσωπεύει και τις δυνάμεις του τυχοδιωκτισμού. Με Πλούτωνα στην Παρθένο η Ελλάδα του '60 γέμισε ευκαιριακούς βιομηχάνους και εργολάβους.
Με Πλούτωνα στο Ζυγό το χρήμα άρχισε να έρχεται από τα καλά deals, τις συγχωνεύσεις αλλά και - γιατί όχι - από ένα καλό γάμο.
Με Πλούτωνα στο Σκορπιό μπήκαν οι βάσεις του χρηματιστηριακού χρήματος αλλά είδαμε και τις πρώτες ντίβες του σεξ, ενώ με Πλούτωνα στον Τοξότη, δημιουργήθηκαν μεγιστάνες στα ΜΜΕ, στο Internet και στην ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων (!).
Με Ποσειδώνα στον Υδροχόο τη δεκαετία του '90 ζήσαμε την εξάπλωση των κινητών και την έξαρση των κινημάτων, αλλά με Ποσειδώνα στους Ιχθείς επιστρέφουμε στη θρησκευτική μισαλλοδοξία.
Δυνάμεις εξιδανίκευσης και δυνάμεις καιροσκοπισμού. Σφιχτά δεμένες μεταξύ τους και με επιδράσεις ιστορικές που επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις. Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε η αναζήτηση του γιατί μας κάνει να κοιτάζουμε χρόνια πίσω. Και να προσπαθούμε να δούμε πώς φτάσαμε επιτέλους εδώ...
Η φύση των αργών πλανητών έχει πολλές σημασίες και εξηγήσεις και η προσέγγιση που κάνει κι ο καθένας από μας είναι καμία φορά εξαρτημένη από τις δικές του ιδέες. Και στο παρελθόν άλλωστε υπήρχαν αυτές οι άλλες οπτικές γωνίες. Το 1989 με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου ο Ουρανός ήταν στον Αιγόκερω, φέρνοντας κατ' άλλους ελπίδα (Ουρανός) στον καπιταλισμό (Αιγόκερως) και κατ' άλλους διάλυση (Κρόνος=Αιγόκερως) στο αναθεωρητισμό (Ουρανός).
Όπως λέει κατά καιρούς και ο αγαπητός Γιάννης ο Καλοκύρης στα σεμινάρια του τα πράγματα πάντα πάνε εις διπλούν. Δεν μπορούμε να αποκόψουμε τη μία πλευρά των πραγμάτων από την άλλη.
Η φύση των αργών πλανητών τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου υφίσταται πολλαπλές αναγνώσεις. Ο Πλούτωνας κατά την προσωπική μου άποψη έχει μία τάση τα τελευταία πενήντα χρόνια να διαλύει τις ψευδαισθήσεις που προηγήθηκαν από την αντίστοιχη θέση του Ποσειδώνα. Με Ποσειδώνα στο Ζυγό στη δεκαετία του '50 ο κόσμος πίστευε στη δικαιοσύνη και το φλερτ, αλλά με Ουρανό στην αρχή και μετά Πλούτωνα τη δεκαετία του '70 τα διαζύγια και οι γάμοι οδηγούνταν σε διάλυση.
Με Ποσειδώνα στο Σκορπιό η γενιά του '60 πίστευε στην αξία της εξέγερσης, αλλά η γενιά του Πλούτωνα στο Σκορπιό τη δεκαετία του '80 απομυθοποίησε τους επαναστάτες του τότε και τους έκανε γιάπηδες.
Με Ποσειδώνα στον Τοξότη ψάχναμε τη δεκαετία του '70 να βρούμε τη σωστή ιδεολογία αλλά με Πλούτωνα στον Τοξότη οι ιδεολογίες απομυθοποιήθηκαν.
Με Ποσειδώνα στον Αιγόκερω κυνηγήσαμε την επαγγελματική καταξίωση, αλλά με Πλούτωνα στον Αιγόκερω τα πτυχία μας πλέον δεν αξίζουν απολύτως τίποτα.
Κατά μία άλλη ανάγνωση βεβαίως ο Πλούτωνας αντιπροσωπεύει και τις δυνάμεις του τυχοδιωκτισμού. Με Πλούτωνα στην Παρθένο η Ελλάδα του '60 γέμισε ευκαιριακούς βιομηχάνους και εργολάβους.
Με Πλούτωνα στο Ζυγό το χρήμα άρχισε να έρχεται από τα καλά deals, τις συγχωνεύσεις αλλά και - γιατί όχι - από ένα καλό γάμο.
Με Πλούτωνα στο Σκορπιό μπήκαν οι βάσεις του χρηματιστηριακού χρήματος αλλά είδαμε και τις πρώτες ντίβες του σεξ, ενώ με Πλούτωνα στον Τοξότη, δημιουργήθηκαν μεγιστάνες στα ΜΜΕ, στο Internet και στην ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων (!).
Με Ποσειδώνα στον Υδροχόο τη δεκαετία του '90 ζήσαμε την εξάπλωση των κινητών και την έξαρση των κινημάτων, αλλά με Ποσειδώνα στους Ιχθείς επιστρέφουμε στη θρησκευτική μισαλλοδοξία.
Δυνάμεις εξιδανίκευσης και δυνάμεις καιροσκοπισμού. Σφιχτά δεμένες μεταξύ τους και με επιδράσεις ιστορικές που επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις. Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε η αναζήτηση του γιατί μας κάνει να κοιτάζουμε χρόνια πίσω. Και να προσπαθούμε να δούμε πώς φτάσαμε επιτέλους εδώ...
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008
3 Δεκεμβρίου 1944 (τα Δεκεμβριανά)
3 Δεκεμβρίου 1944.Άλλη μία ημερομηνία – τραύμα, αυτή τη φορά για τη χώρα μας. Ποιες δυνάμεις συγκρούστηκαν την ημέρα αυτή; Ποια πορεία οδήγησε σε αυτή την κορύφωση; Ζητούμενη πάντα η κατανόηση των γεγονότων μακριά από τη λογική της «επιτυχίας» της πρόβλεψης.
Ως γνωστόν για τη γενέθλια ημερομηνία της χώρας μας δε συμφωνούν όλοι οι αστρολόγοι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως. Μας επιτρέπει να εξετάσουμε και διαφορετικούς χάρτες και να συνθέσουμε απόψεις. Ειδικά που η πορεία ενός έθνους καθορίζεται κατά τη γνώμη μας από περισσότερους από ένα χάρτες.
Ως γνωστόν για τη γενέθλια ημερομηνία της χώρας μας δε συμφωνούν όλοι οι αστρολόγοι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως. Μας επιτρέπει να εξετάσουμε και διαφορετικούς χάρτες και να συνθέσουμε απόψεις. Ειδικά που η πορεία ενός έθνους καθορίζεται κατά τη γνώμη μας από περισσότερους από ένα χάρτες.
3. Φεβρουαρίου 1830, η πρώτη ημερομηνία. Πρωτόκολλο του Λονδίνου, αναγνώριση της Ανεξαρτησίας της χώρας. Στο χάρτη του γεγονότος η Σελήνη σε αντίθεση με τον Άρη. Ο λαός σε μόνιμη αντίθεση με τη στρατιωτική δύναμη της χώρας. Σελήνη στους Διδύμους, ανήσυχη, επικοινωνιακή, ανοργάνωτη, θεωρητική.
3. Δεκεμβρίου 1944, ημέρα με αύρα επαναστατική. Ήλιος σε αντίθεση με Ουρανό στο χάρτη της ημέρας. Φεύγοντας μόλις από ένα τρίγωνο με τον Πλούτωνα ο Ήλιος κλείνει ένα διάστημα ημερών προετοιμασίας πίσω από τα παρασκήνια και είναι έτοιμος να αντιπαρατεθεί με τον Ουρανό.Η Σελήνη που φεύγει από τη σύνοδο με την Κρόνο επιτρέπει την εκδήλωση του λαϊκού συναισθήματος που προσωρινά πήγε να απαγορευτεί ενώ η ίδια σε αντίθεση με την Αφροδίτη και με τον Ερμή σε τετράγωνο με Χείρωνα δυσκολεύουν τη συνεννόηση και οδηγούν να κάνει κανείς πράγματα που κατά βάθος μπορεί και να μη θέλει, προκειμένου απλά να ακουστεί ή να μπορέσει να επιβληθεί.
Συγκρίνοντας τις διελεύσεις με το χάρτη της 3/2/1830 και με βάση τα όσα λίγα κατέχουμε δε βλέπουμε κάποια όψη ιδιαίτερη που να εξηγεί τα γεγονότα. Στον προοδευτικό χάρτη η Σελήνη εδώ και κάποιους μήνες έχει ξεπεράσει την αντίθεση με τον Άρη (αντίσταση του λαού προς την στρατιωτική μηχανή της κατοχής ;), δε φαίνεται να υπάρχει όμως ούτε εκεί κάποια κραυγαλέα όψη σύγκρουσης.
Μία κάποια εντύπωση μας κάνει ο Άρης στην μηδενική μοίρα των Ιχθύων. Τα τελευταία χρόνια έχει μόλις εισέλθει στους Ιχθύς. Τι μπορεί να δείχνει αυτό; Μήπως την είσοδο της χώρας σε μία μακρά πορεία ιδεολογικής σύγκρουσης, από την οποία αυτή εξέρχεται στην ουσία φέτος (το 2008) .Απλές ιδέες, αλλά όχι κάποια σαφής όψη προς το παρόν. Βλέποντας ωστόσο το 2ο χάρτη της χώρας πιθανόν να έχουμε κάτι πιο σαφές για να εξηγήσουμε τα γεγονότα.13. Ιανουαρίου 1830 (1η Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο). Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Η Σελήνη αποδίδεται στο Ζυγό από όσους υποστηρίζουν αυτό το χάρτη. Βάζοντας ώρα 00:00 η Σελήνη μετακινείται προς τα πίσω στην Παρθένο. Αν και η ώρα της Διακήρυξης δύσκολα θα ήταν η αλλαγή της ημέρας, η Σελήνη στην Παρθένο θυμίζει πλευρές του χαρακτήρα του ελληνικού λαού. Μεμψίμοιρος, αναζητά διαρκώς να βρει το ψεγάδι και να κρίνει, εργατικός (αντίθετα από ότι λέγεται) αλλά και χωρίς υψηλή αυτοπεποίθηση. Σε τετράγωνο με Ουρανό και Ποσειδώνα γίνεται ιδεολόγος και επαναστάτης. Σε αντίθεση με τον
Πλούτωνα και το Χείρωνα υφίσταται καταπίεση, πισώπλατα μαχαιρώματα αλλά και πληγώνεται από τους συνεργάτες του και αυτούς που νομίζει συντρόφους ή συμμάχους.Πιο πιθανό η Σελήνη όμως να είναι στο Ζυγό (σε ένα εύρος μέχρι την 8η μοίρα περίπου). Κι αν είναι έτσι, δέχεται πιθανότατα τη σύνοδο του διελαύνοντα Χείρωνα σαν πιθανή ένδειξη του θανάτου και της θυσίας. Αλλά και του Ποσειδώνα που σηματοδοτεί κι αυτός την εξιδανίκευση, τη θυσία και τον ιδεολογικό αγώνα.Στον προοδευτικό χάρτη η προοδευτική Σελήνη τείνει σε αντίθεση με το γενέθλιο Άρη (αντιπαράθεση λαού και στρατού;) αλλά είναι μακριά ακόμη. Πιθανόν όταν έρθει σε αντίθεση να ξεκινήσει και η ένοπλη εμφύλια αντιπαράθεση. Συνοψίζοντας τις παρατηρήσεις δεν μπορώ να εντοπίσω μία κλασσική όψη που να νιώσω ότι είναι εκείνη που ολοφάνερα εξηγεί τα γεγονότα. Μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα σύγκρουσης Άρη – Σελήνης δείχνει να φαίνεται καθαρά, αλλά όχι τόσο σε ό,τι αφορά τις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Μόνη πιθανότητα που αισθάνομαι ότι θα μπορούσε να είναι επαρκής είναι μία πιθανή ακριβής σύνοδος του διελαύνοντα Χείρωνα με τη γενέθλια Σελήνη του χάρτη του ’22.
Τα γεγονότα ωστόσο ακόμη κι όταν δεν μπορούν να αντιστοιχηθούν με ακρίβεια σε μοίρες και όψεις μπορούν να αναλυθούν μελετώντας τους χάρτες και κατανοώντας τις όψεις των πλανητών / δυνάμεων που συγκρούονται μεταξύ τους. Το μόνο που χρειάζεται κανείς είναι να κατανοεί επαρκώς την αστρολογική γλώσσα και να έχει στο νου του τι σημαίνει καθένα από τα σύμβολα που διαβάζει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)