Μετά από 5 χρόνια το βιβλίο "Η Αστρολογία της Αναζήτησης" τελικά τελείωσε... Με πολύ συγκίνηση για τις συνειδητοποιήσεις ειδικά από τον επίλογο του βιβλίου... Τώρα πια πάμε για τον εκδότη...
Χαρακτηριστικός νομίζω ο επίλογος του βιβλίου...
---------------
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 – ΕΠΙΛΟΓΟΣ : Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ
Ποια είναι τελικά μετά από όλα αυτά που είδαμε η φύση της αστρολογικής επίδρασης; Αν το υποκείμενο δε χαρακτηρίζεται από ένα ζώδιο, από τι χαρακτηρίζεται; Αν η οικοθεσία του χάρτη του δεν ορίζει συγκεκριμένα πεδία ενδιαφέροντος, αλλά μόνο μία οπτική γωνία τους από πού θα δει τις υπόλοιπες οπτικές γωνίες; Αν δεν υπάρχει ένας μόνο γενέθλιος χάρτης, αλλά πολλοί πώς το υποκείμενο θα φτάσει κάποτε στο σημείο να τους μάθει όλους;
Η απάντηση είναι ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί όσο είμαστε συνδεδεμένοι με τη λογική του «εγώ είμαι». Στο Σύμπαν δεν υπάρχουν γεγονότα αλλά δυνατότητες. Οι δυνατότητες αυτές είναι εν δυνάμει μέχρι κάποιος να επιλέξει να εφελκύσει κάποιες από αυτές.
Το Σύμπαν ως θεϊκή μορφή είναι τα πάντα σε πεδίο δυνατοτήτων. Το τι θα γίνει πραγματικά σχετίζεται από τις μορφές που έχει γεννήσει και τι δυνατότητες θα επιλέξουν αυτές να εφελκύσουν.
Για το λόγο αυτό, το Σύμπαν ποτέ δεν είναι. Δεν είναι, αλλά Γίνεται. Οι ιδιότητες του Σύμπαντος είναι αυτές που εμείς επιλέγουμε να υλοποιήσουμε, ο Θεός εκδηλώνεται με τους τρόπους που εμείς εφελκύουμε την εκδήλωση του. Στο πεδίο των δυνατοτήτων όλα είναι δυνατά, αλλά θα παραμείνουν εκεί, αν δε βρεθεί ένας μικρός μάγος να εφελκύσει την ποιότητα τους στο πεδίο της πραγματικότητας κάτω στη Γη.
Το μόνο που γνωρίζει ότι θέλει να κάνει το Σύμπαν είναι να εκπέμψει. Να εκπέμψει σε κάποια συχνότητα. Για να εκπέμψει όμως σε κάποια συχνότητα, πρέπει να υπάρξει κάπου και δέκτης. Ανάλογα με το δέκτη θα εφελκυστεί και το ανάλογο φάσμα της συχνότητας. Το υπόλοιπο θα μείνει εν δυνάμει. Το μόνο που μπορούμε να πούμε ότι προϋπάρχει στην Αστρολογία είναι η απόφαση κάποιας Διάνοιας να εκπέμψει. Απόφαση όμως δε σημαίνει και πραγματοποίηση της εκπομπής.
Η πραγματοποίηση θα συμβεί μόνο εφόσον κλείσει το κύκλωμα με κάποιον δέκτη. Και οι διάφορες οντότητες στο Σύμπαν φαίνεται να έχουν κατανοήσει ότι ανάλογα με το δέκτη που θα κατασκευάσουν, τέτοιου είδους εκπομπή θα καταφέρουν να εφελκύσουν. Για να κατασκευαστεί πλέον όμως αυτός ο δέκτης χρειάζεται να υπάρξει και η κατάλληλη διάταξη. Η διάταξη είναι αυτή που θα καθορίσει τελικά τη ροή της ενέργειας και τη φύση της συχνότητας που θα κατέλθει.
Η λογική αυτή της διάταξης είναι παντού στα κεφάλαια της αναζήτησης που παρουσιάσαμε. Τα τρίγωνα των Ακτίνων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία τελετουργική μακροκοσμική διάταξη. Μπορεί να τα φανταστεί ο αναγνώστης να κινούνται σαν γιγάντια συστήματα στο Σύμπαν και να κλείνουν σιγά σιγά τα τρίγωνα τους για να εφελκύσουν όπως ένας εστιάζων φακός την ανάλογη ακτίνα. Μπορεί όμως και να τα φανταστεί κανείς να εστιάζονται μέσω εκπροσώπων τους που παίρνουν τη θέση τους σε μία τελετή μέσα από την οποία επιθυμούν να εφελκύσουν τη συγκεκριμένη ποιότητα ενέργειας.
Διατάξεις όμως είναι και οι άλλες προσεγγίσεις που αναπτύξαμε. Η οικοθεσία του χάρτη με την αντίστροφη ή με την κανονική φορά του ρολογιού συνιστά ένα χορό τελετουργικό προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση. Όταν η ροή είναι δεξιόστροφη επαναλαμβάνονται και εμπεδώνονται ήδη βιωμένες δυνατότητες. Κι όταν η ροή είναι αριστερόστροφη αλλάζει η καθεστηκυία τάξη και εμφανίζονται νέες και πρωτόφαντες δυνατότητες.
Η συσχέτιση των οίκων με τα ενεργειακά κέντρα προκύπτει επίσης από μία διάταξη. Στοιχισμένοι οι οίκοι δεξιά κι αριστερά του άξονα 4 – 10 (του καρμικού άξονα) συνδέονται μεταξύ τους μέσα από σχέσεις που θυμίζουν τις καρμικές σχέσεις των ζωδίων που συνδέονται μεταξύ τους μέσω Αντισκιάς.
Γιατί τι άλλο είναι η σχέση 2ου και 5ου ή 12ου και 7ου οίκου παρά η αντίστοιχη σχέση Ταύρου με Λέοντα ή Ιχθύων με το Ζυγό; Και πάλι εδώ έχουμε μία διάταξη εκατέρωθεν του καρμικού άξονα με θέσεις που εκπροσωπούν βαθμίδες αλλά και τις δύο πλευρές έκφρασης κάθε ενεργειακού κέντρου.
Αλλά και οι καρμικές σχέσεις των ανθρώπων και οι σχέσεις των λαών ακολουθούν επίσης τη λογική της διάταξης. Οι εκπομπές των ανθρώπων στοιβάζονται γύρω από συγκεκριμένες πύλες, καθώς αυτοί συστοιχίζονται γύρω τους για να ενισχύσουν το επιθυμητό και προς εκπομπή σήμα ή έλκονται από αυτό με ακατανίκητο τρόπο, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αντισταθούν στο να επαναλάβουν μία εκπομπή που για κάποιο λόγο παλιότερα δε φάνηκε να φτάνει στον προορισμό της.
Οι συνήθειες των λαών περνάνε πάλι και πάλι πάνω από βιωμένες καταστάσεις που δημιούργησαν κάποιες συχνότητες, που τις ονομάζουμε ζωδιακές μοίρες. Κι η επανάληψη ξανά και ξανά των ίδιων κινήσεων με τον ίδιο τελετουργικό τρόπο δημιουργεί ένα απείρως ισχυρό κάλεσμα που δημιουργεί κάθε λαός για να κατέλθει επάνω του μία συγκεκριμένη συχνότητα ενέργειας.
Η Αστρολογία τελικά επομένως δεν είναι τόσο μία Επιστήμη Πλανητών. Είναι μία Επιστήμη Διατάξεων. Είναι μία Επιστήμη που μελετά πώς αναδιατάσσεται ο χώρος για να εφελκύσει εκείνη την ποιότητα εκπομπής της Διάνοιας που κατώτερες διάνοιες (αν και ανώτερες από τη δική μας) επιθυμούν για κάποιο λόγο να εκφραστεί. Η εφέλκυση αυτών των δονήσεων είναι που μετατρέπει το εν δυνάμει σε αποτέλεσμα, τη δυνατότητα σε εξέλιξη.
Υπό την έννοια αυτή σε μακροκοσμικό επίπεδο η Αστρολογία δεν έχει τίποτα το αντικειμενικό. Το ίδιο το Σύμπαν μέσα από τις μορφές του δημιουργεί τις Ποιότητες που με τη σειρά τους αργότερα θα εκληφθούν ως Αντικειμενικοί Νόμοι από τις Κατώτερες Συνειδήσεις. Εφόσον όμως κατανοήσουμε τη σημασία των Διατάξεων στην εφέλκυση των Εκπομπών, τότε είναι δυνατό να κατανοήσουμε τελείως διαφορετικά τα μηνύματα της Αστρολογίας.
Χαρακτηριστικός νομίζω ο επίλογος του βιβλίου...
---------------
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 – ΕΠΙΛΟΓΟΣ : Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ
Ποια είναι τελικά μετά από όλα αυτά που είδαμε η φύση της αστρολογικής επίδρασης; Αν το υποκείμενο δε χαρακτηρίζεται από ένα ζώδιο, από τι χαρακτηρίζεται; Αν η οικοθεσία του χάρτη του δεν ορίζει συγκεκριμένα πεδία ενδιαφέροντος, αλλά μόνο μία οπτική γωνία τους από πού θα δει τις υπόλοιπες οπτικές γωνίες; Αν δεν υπάρχει ένας μόνο γενέθλιος χάρτης, αλλά πολλοί πώς το υποκείμενο θα φτάσει κάποτε στο σημείο να τους μάθει όλους;
Η απάντηση είναι ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί όσο είμαστε συνδεδεμένοι με τη λογική του «εγώ είμαι». Στο Σύμπαν δεν υπάρχουν γεγονότα αλλά δυνατότητες. Οι δυνατότητες αυτές είναι εν δυνάμει μέχρι κάποιος να επιλέξει να εφελκύσει κάποιες από αυτές.
Το Σύμπαν ως θεϊκή μορφή είναι τα πάντα σε πεδίο δυνατοτήτων. Το τι θα γίνει πραγματικά σχετίζεται από τις μορφές που έχει γεννήσει και τι δυνατότητες θα επιλέξουν αυτές να εφελκύσουν.
Για το λόγο αυτό, το Σύμπαν ποτέ δεν είναι. Δεν είναι, αλλά Γίνεται. Οι ιδιότητες του Σύμπαντος είναι αυτές που εμείς επιλέγουμε να υλοποιήσουμε, ο Θεός εκδηλώνεται με τους τρόπους που εμείς εφελκύουμε την εκδήλωση του. Στο πεδίο των δυνατοτήτων όλα είναι δυνατά, αλλά θα παραμείνουν εκεί, αν δε βρεθεί ένας μικρός μάγος να εφελκύσει την ποιότητα τους στο πεδίο της πραγματικότητας κάτω στη Γη.
Το μόνο που γνωρίζει ότι θέλει να κάνει το Σύμπαν είναι να εκπέμψει. Να εκπέμψει σε κάποια συχνότητα. Για να εκπέμψει όμως σε κάποια συχνότητα, πρέπει να υπάρξει κάπου και δέκτης. Ανάλογα με το δέκτη θα εφελκυστεί και το ανάλογο φάσμα της συχνότητας. Το υπόλοιπο θα μείνει εν δυνάμει. Το μόνο που μπορούμε να πούμε ότι προϋπάρχει στην Αστρολογία είναι η απόφαση κάποιας Διάνοιας να εκπέμψει. Απόφαση όμως δε σημαίνει και πραγματοποίηση της εκπομπής.
Η πραγματοποίηση θα συμβεί μόνο εφόσον κλείσει το κύκλωμα με κάποιον δέκτη. Και οι διάφορες οντότητες στο Σύμπαν φαίνεται να έχουν κατανοήσει ότι ανάλογα με το δέκτη που θα κατασκευάσουν, τέτοιου είδους εκπομπή θα καταφέρουν να εφελκύσουν. Για να κατασκευαστεί πλέον όμως αυτός ο δέκτης χρειάζεται να υπάρξει και η κατάλληλη διάταξη. Η διάταξη είναι αυτή που θα καθορίσει τελικά τη ροή της ενέργειας και τη φύση της συχνότητας που θα κατέλθει.
Η λογική αυτή της διάταξης είναι παντού στα κεφάλαια της αναζήτησης που παρουσιάσαμε. Τα τρίγωνα των Ακτίνων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία τελετουργική μακροκοσμική διάταξη. Μπορεί να τα φανταστεί ο αναγνώστης να κινούνται σαν γιγάντια συστήματα στο Σύμπαν και να κλείνουν σιγά σιγά τα τρίγωνα τους για να εφελκύσουν όπως ένας εστιάζων φακός την ανάλογη ακτίνα. Μπορεί όμως και να τα φανταστεί κανείς να εστιάζονται μέσω εκπροσώπων τους που παίρνουν τη θέση τους σε μία τελετή μέσα από την οποία επιθυμούν να εφελκύσουν τη συγκεκριμένη ποιότητα ενέργειας.
Διατάξεις όμως είναι και οι άλλες προσεγγίσεις που αναπτύξαμε. Η οικοθεσία του χάρτη με την αντίστροφη ή με την κανονική φορά του ρολογιού συνιστά ένα χορό τελετουργικό προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση. Όταν η ροή είναι δεξιόστροφη επαναλαμβάνονται και εμπεδώνονται ήδη βιωμένες δυνατότητες. Κι όταν η ροή είναι αριστερόστροφη αλλάζει η καθεστηκυία τάξη και εμφανίζονται νέες και πρωτόφαντες δυνατότητες.
Η συσχέτιση των οίκων με τα ενεργειακά κέντρα προκύπτει επίσης από μία διάταξη. Στοιχισμένοι οι οίκοι δεξιά κι αριστερά του άξονα 4 – 10 (του καρμικού άξονα) συνδέονται μεταξύ τους μέσα από σχέσεις που θυμίζουν τις καρμικές σχέσεις των ζωδίων που συνδέονται μεταξύ τους μέσω Αντισκιάς.
Γιατί τι άλλο είναι η σχέση 2ου και 5ου ή 12ου και 7ου οίκου παρά η αντίστοιχη σχέση Ταύρου με Λέοντα ή Ιχθύων με το Ζυγό; Και πάλι εδώ έχουμε μία διάταξη εκατέρωθεν του καρμικού άξονα με θέσεις που εκπροσωπούν βαθμίδες αλλά και τις δύο πλευρές έκφρασης κάθε ενεργειακού κέντρου.
Αλλά και οι καρμικές σχέσεις των ανθρώπων και οι σχέσεις των λαών ακολουθούν επίσης τη λογική της διάταξης. Οι εκπομπές των ανθρώπων στοιβάζονται γύρω από συγκεκριμένες πύλες, καθώς αυτοί συστοιχίζονται γύρω τους για να ενισχύσουν το επιθυμητό και προς εκπομπή σήμα ή έλκονται από αυτό με ακατανίκητο τρόπο, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αντισταθούν στο να επαναλάβουν μία εκπομπή που για κάποιο λόγο παλιότερα δε φάνηκε να φτάνει στον προορισμό της.
Οι συνήθειες των λαών περνάνε πάλι και πάλι πάνω από βιωμένες καταστάσεις που δημιούργησαν κάποιες συχνότητες, που τις ονομάζουμε ζωδιακές μοίρες. Κι η επανάληψη ξανά και ξανά των ίδιων κινήσεων με τον ίδιο τελετουργικό τρόπο δημιουργεί ένα απείρως ισχυρό κάλεσμα που δημιουργεί κάθε λαός για να κατέλθει επάνω του μία συγκεκριμένη συχνότητα ενέργειας.
Η Αστρολογία τελικά επομένως δεν είναι τόσο μία Επιστήμη Πλανητών. Είναι μία Επιστήμη Διατάξεων. Είναι μία Επιστήμη που μελετά πώς αναδιατάσσεται ο χώρος για να εφελκύσει εκείνη την ποιότητα εκπομπής της Διάνοιας που κατώτερες διάνοιες (αν και ανώτερες από τη δική μας) επιθυμούν για κάποιο λόγο να εκφραστεί. Η εφέλκυση αυτών των δονήσεων είναι που μετατρέπει το εν δυνάμει σε αποτέλεσμα, τη δυνατότητα σε εξέλιξη.
Υπό την έννοια αυτή σε μακροκοσμικό επίπεδο η Αστρολογία δεν έχει τίποτα το αντικειμενικό. Το ίδιο το Σύμπαν μέσα από τις μορφές του δημιουργεί τις Ποιότητες που με τη σειρά τους αργότερα θα εκληφθούν ως Αντικειμενικοί Νόμοι από τις Κατώτερες Συνειδήσεις. Εφόσον όμως κατανοήσουμε τη σημασία των Διατάξεων στην εφέλκυση των Εκπομπών, τότε είναι δυνατό να κατανοήσουμε τελείως διαφορετικά τα μηνύματα της Αστρολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου