Μας άρεσαν...

Μας άρεσαν αρκετά στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού Jupiter...

Πάντα με την επιφύλαξη της γνησιότητας (κάλλιο να σου βγει το μάτι...) δεν μπορούμε να μη θεωρήσουμε θετικά:

- την αμεσότητα της γλώσσας που γράφει τις προβλέψεις του ο Κος Πανόπουλος. Άλλο το "αυτό το μήνα θα έχετε δυσάρεστα μηνύματα από ένα μακρινό πρόσωπο" κι άλλο το "τρώγεσαι με τα ρούχα σου αυτό το μήνα, για το πότε θα σου έρθει εκείνο το γράμμα για τις σπουδές σου".

- την αναλυτική αναφορά σε όψεις στο section των προβλέψεων. Αρχίζει και καθιερώνεται σιγά σιγά (ο Αστρολόγος έχει μόνο τις θέσεις, όχι τις όψεις) και βοηθάει πολύ τους σπουδαστές να μαθαίνουν σιγά σιγά να κάνουν μόνοι τους ηλιακές προβλέψεις.

- τη στάση ζωής απέναντι στην αστρολογία που αρχίζει και δείχνει σιγά σιγά ο Κος Πανόπουλος προς τα έξω. Είτε μέσω του editorial (αν και New Age δεν είναι αυτό που αναφέρετε ως τέτοιο, Κε Πανόπουλε) είτε μέσω άρθρων συνεργατών του (ο Κος Ελευθεριάδης αν δε με απατά η μνήμη μου γράφει άρθρο για τον Ήλιο συμπληρώνοντας σχόλιο του Κου Πανόπουλου στο προηγούμενο τεύχος) ο Κος Πανόπουλος δείχνει να προωθεί κάτι που θα μπορούσα αυθαίρετα να ονομάσω Ηλιοκεντρική Αστρολογία, αν δεν υπήρχει ήδη ο όρος αυτός για κάτι τελείως διαφορετικό. Στην ουσία ο τύπος αυτός της αντιμετώπισης της αστρολογίας είναι ο τύπος του ανθρώπου που δίνει έμφαση στον Ήλιο του, ο οποίος λειτουργεί ως κέντρο του ψυχισμού του. Πολλούς παραλληλισμούς θα μπορούσα να κάνω για τη δυτική αντιμετώπιση του θέματος του Εγώ και την ανάγκη αποενοχοποίησης του από τις ενοχές που του επέβαλλε η ανατολική φιλοσοφία ή θα μπορούσα να κάνω αναφορές από τη στάση του Rudhyar ή της Bailey απέναντι στην έμφαση στο ηλιακό ζώδιο.

Θα ήθελα όμως να το πω πιο πρακτικά κι όχι τόσο λόγια, για να το καταλάβει κι ο απλός αναγνώστης. Η Ηλιοκεντρική - ας την πούμε έτσι - Αστρολογία ή Αστρολογία του Εγώ, μας λέει ότι ο άνθρωπος έχει ένα δικό του ψυχικό κέντρο και μία δική του ατομική βούληση και δεν είναι έρμαιο των αστρολογικών επιδράσεων όπως διαβάζουμε στα παλιού τύπου ωροσκόπια. Αντίθετα αξιολογεί τις επιδράσεις των ουρανίων σωμάτων παίρνοντας θέση απέναντι τους, συνεργαζόμενος ή απορρίπτοντας τες και πάντως γνωρίζοντας ότι υπάρχει ο παράγοντας της ανθρώπινης βούλησης που συν - διαμορφώνει αυτό που ονομάζουμε αστρολογική πρόβλεψη.

Προς την κατεύθυνση αυτή βοηθάει ιδιαίτερα η πρόβλεψη να ξεκινάει πάντα με μία σύνοψη της κατάστασης του τώρα. Ποιος είμαι τώρα, τι κάνω τώρα και τι ανησυχίες και θέματα έχω. Δίνοντας έμφαση στο Ποιος είμαι (έχω γράψει και αλλού για τις ψυχολογικού τύπου προβλέψεις και άλλων αστρολόγων όπως της Κας Χατζηχρήστου) ενισχύω το ψυχολογικό μου κέντρο και την ατομική μου βούληση. Έτσι αντιμετωπίζω τις κινήσεις των πλανητών ως σημεία ως προς τα οποία πρέπει να πάρω θέση κι όχι εξελίξεις που είναι αυτόματες και πέρα από το δικό μου έλεγχο. Θεωρώ ότι η διαφοροποίηση αυτή είναι προς όφελος της αστρολογίας και σίγουρα πολύ καλύτερη από αυτή που διαβάζω στις κλασσικές προβλέψεις που θεωρούν αυτονόητο ότι "αφού ο Κρόνος αυτό το μήνα είναι στον τρίτο οίκο, θα έχετε σίγουρα καυγάδες με τους γειτόνους σας".

Μ' αρέσει πολύ περισσότερο η υποκειμενική αστρολογική στάση του στυλ "σταματήστε να κοιτάτε με μισό μάτι το γείτονα σας και προσπαθήστε να συνεννοηθείτε μαζί του".