Ποιος είναι ο Δυτικός Διαλογισμός;

Είναι γεγονός ότι όταν ακούμε για Διαλογισμό γενικά, σκεφτόμαστε κάποιους επαναλαμβανόμενους ήχους, οραματισμό, χρώματα, εικόνες ευφορίας και αγγέλους. Όμως είναι αυτός ο μοναδικός διαλογισμός που υπάρχει; Είναι αυτός αυτό που ονομάζουμε δυτικός διαλογισμός;

Για να λέμε μερικά πράγματα με το όνομα τους ο δυτικός διαλογισμός, κατάγεται από τον Πυθαγόρα. Δεν έχει καμία σχέση ούτε με Γιόγκα, ούτε με ανατολικά συστήματα. Ο βασικός διαλογισμός που δίδασκε ο Πυθαγόρας στους μαθητές του ήταν ο λεγόμενος διαλογισμός του Ύπνου, που είχε στόχο να θυμηθεί ό μαθητής ότι ακριβώς έκανε μέσα στην ημέρα ( μα ακριβώς όμως, κάθε λεπτομέρεια ) και στην ουσία να αυξήσει δύο σημαντικές νοητικές ιδιότητες, την Μνήμη και την Παρατήρηση. Η ουσία αυτού του διαλογισμού δεν έχει αλλάξει χιλιάδες χρόνια και είναι ακριβώς η ίδια Αυτοπαρατήρηση που διδάσκει σήμερα και η Νεο-γνωστική σχολή του Βέορ και παλιότερα του Γκουρτζίεφ. Παραλλαγές έχουν υπάρξει μόνο που χτίστηκαν πάνω σε αυτό.

Ο δυτικός διαλογισμός όμως δεν ήρθε ούτε αυτός από το μηδέν. Στηρίχτηκε σε μία ήδη υπάρχουσα παράδοση στην Λευκή Φυλή, που επειδή λάτρευε τους προγόνους της, είχε τους λεγόμενους αοιδούς, που απομνημόνευαν ολόκληρα ποιήματα με χιλιάδες στίχους, όπως τα Ομηρικά Έπη. Κι ο Πυθαγόρας δηλαδή δεν εμφανίστηκε από το μηδέν, έχτισε πάνω σε μία παράδοση απομνημόνευσης και εκγύμνασης του Νου που ήδη υπήρχε.

Επομένως όταν μιλάμε για Δυτικό Διαλογισμό η άποψη περί Ήσυχου Νου, δεν ισχύει. Ο δυτικός διαλογισμός "γυμνάζει" το Νου, όπως γύμναζε και το Σώμα. Στο Δυτικό Διαλογισμό ο Νους "πονάει" μετά από κάθε Άσκηση, γιατί καταβάλλει προσπάθεια, το αποτέλεσμα όμως είναι που τον δικαιώνει, γιατί ανακαλύπτει στο τέλος τις λεγόμενες συνάφειες, εκείνους τους ποιοτικούς παράγοντες δηλαδή που δίνουν λύση στα φαινομενικά άλυτα προβλήματα.

Έτσι κι αλλιώς, βέβαια, ετά την Μπλαβάτσκυ πλέον υπάρχουν και οι δύο Σχολές στη Δύση, αλλά ο περισσότερος κόσμος έχει παρασυρθεί από τη λογική "ησύχασε το νου", πράγμα που αντίκειται τελείως σε όλη την εκπαίδευση του δυτικού ανθρώπου και δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει εύκολα. Δεν είναι τυχαίο ότι τη γιόγκα και το διαλογισμό της Ινδίας τον έφεραν μαζικά στη Δύση οι καλλιτέχνες, δηλαδή κυρίως αστρικού προσανατολισμού άνθρωποι. Γιατί γι' αυτούς ο διαλογισμός αυτός ήταν τέλειος. Χρώματα, νότες, μουσικές, εικόνες, ότι ακριβώς ήθελαν. Για πήγαινε όμως σε ένα επιστήμονα ή ένα στέλεχος επιχείρησης να του πεις ησύχασε το νου σου. Δεν είναι εύκολος αυτός ο δρόμος. Γι' αυτό και πολλοί δυτικοί δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν.

Έχουμε καταλήξει λοιπόν να θεωρούμε το Νου σατανικό, ότι είναι ο Εχθρός μας. Δεν είναι καθόλου εχθρός μας όμως. Η έλλειψη Θέλησης και Πειθαρχίας του είναι ο εχθρός μας...

Ο διαλογισμός του Νου δε λειτουργεί με Εικόνες ωραίων Αγγέλων, Χρυσών Σφαιρών, Τριγώνων και όλα αυτά τα ωραία. Λειτουργεί με έννοιες. Μέθοδοι Νοητικού Διαλογισμού είναι ο διαλογισμός πάνω σε μία φράση, μία λέξη, μία έννοια, ένα σύμβολο, ένα αντικείμενο και η προσπάθεια κατανόησης του.

Τέτοια παραδείγματα σήμερα έχουμε με τις φράσεις του Ι-Τσινγκ ή με τις φράσεις του Ζεν. Παλιότερα είχαμε τους χρησμούς της Πυθίας, που δεν αποκαλύπτονταν παρά μόνο με διαλογισμό.
 

Ένα Παράδειγμα 

 Η βασική διαδικασία του νοητικού διαλογισμού είναι η χρήση του σχήματος θέση-ανάλυση-σύνθεση. Ας πούμε ότι έχουμε ένα αντικείμενο στο μυαλό μας, π.χ. ένα κάθισμα, ή μία βιβλιοθήκη. Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε καταρχήν τη βιβλιοθήκη εξωτερικά με τα χαρακτηριστικά που μπορούμε να τις αποδώσουμε ως ένα αντικείμενο συνολικά. Έχει π.χ. ένα μέγεθος, ένα σχήμα, ένα όγκο, μία διάταξη, ένα χρώμα. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε συνάφειες, π.χ. πού αλλού έχουμε δει αντικείμενα παρόμοιου χρώματος, παρόμοιου σχήματος; Σε τι χώρους; Για τι χρήση; Τι περιβάλλον δημιουργούν; Θα προσπαθήσουμε να βρούμε συνάφειες. Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο; Π.χ. τέτοια βιβλιοθήκη χρησιμοποιείται σε τέτοιους χώρους; Γιατί; Ήταν κάτι συνειδητό; Επελέγη από κάποιον; Ή μήπως ο κόσμος ασυνείδητα χρησιμοποιεί π.χ. μωβ χρώμα σε κάποιους χώρους; Αν είναι κάτι ασυνείδητο, έχω μία πρώτη αποκάλυψη συνάφειας.

 

Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε εδώ όμως, λάθος. Στη συνέχεια θα αρχίσουμε να σπάμε το αντικείμενο. Το αντικείμενο μπορεί να σπάσει σε άπειρα επίπεδα. Τόσα που να κουραστεί το μυαλό μας. Να πάμε σε επίπεδο quarks... Σε πρώτη φάση θα αναλύσουμε τα ράφια. Από τι αποτελείται; Πώς συνδέονται; Ποια είναι η διάταξη; Θα παίξουμε με τη διάταξη, βάζοντας την αλλιώς. Δοκιμάζοντας άλλες θέσεις, άλλες συνάφειες. Θα ανακαλύψουμε τη χρήση του ραφιού ως χωριστής οντότητας (κάτι σαν τη Νεοσετ)

 

Στο τέλος μπορεί να φτάσουμε στη σκόνη ή στα βακτήρια του ξύλου που δημιουργούν το υλικό του. Η τελική μας διαπίστωση θα έρθει από την πίεση της ανάγκης. Π.χ. μπορεί να διαπιστώσουμε ότι τελικά "όλα είναι σκόνη", όλοι γυρίζουμε πίσως σε πρωτογενή σωματίδια. Αυτό θα είναι το κλείσιμο της διαδικασίας, η επιστροφή στη σύνθεση. Ή μπορεί να διαπιστώσουμε ότι ο ενοποιητικός παράγοντας για να φτιαχτεί κάτι τέτοιο ήταν η ανάγκη, το χρήμα, η χρήση, η μόδα... Θα διακρίνουμε πίσω από την κατασκευή κάποιους ποιοτικούς παράγοντες...

 

Μετά μπορούμε να πάμε πιο κάτω. Να μιλήσουμε για τη φορμάικα. Τι υλικό είναι φορμάικα; Πώς φτιάχνεται; Τι συνάφειες έχει με άλλα υλικά; Με άλλα αντικείμενα; Κ.ο.κ.

 

Εάν θέλουμε να συμπεριλάβουμε μέσα και αστρικές εντυπώσεις, μπορούμε να συνδυάσουμε τη μελέτη και με εμπειρικά δεδομένα. Π.χ. να φανταστούμε τον εργάτη που την έφτιαχνε, τον ξυλοκόπο που έκοβε το ξύλο, τι προβλήματα είχε σπίτι του αυτός; Μπορεί να είχε φύγει η γυναίκα του. Μπορεί να έκανε υπερωρίες. Να χρησιμοποιήσουμε την ενσυναίσθηση δηλαδή, γεμίζοντας το αντικείμενο με "ψυχή", δηλαδή με πιθανές εμπειρίες ανθρώπων. Έτσι βλέπουμε πια ότι κάθε αντικείμενο αποκτά μία δική του ιστορία και μπορεί να διακρίνουμε εκεί κι άλλους ποιοτικούς παράγοντες πίσω από την κατασκευή.

Όλα αυτά όμως απαιτούν "εκγύμναση" του νου και δεν είναι καθόλου χαλάρωση όπως έχουμε μάθει να θεωρούμε τον ανατολικό διαλογισμό και τη γιόγκα.

 

Συμπέρασμα

 

Η ετυμολογία, η αριθμολογία, η μυθολογία είναι μερικές νοητικές παραλλαγές νοητικού διαλογισμού... Συχνά παρασυρόμαστε από το ότι ο Πυθαγόρας ασχολήθηκε με τη μουσική και πέφτουμε στο Αστρικό. Ό Πυθαγόρας όμως συσχέτισε τις νότες με αριθμούς, όχι με χρώματα. Δεν έκανε οραματισμό με εικόνες, αλλά με ακουστικές συχνότητες..

 

Η μυθολογία κυρίως μέσα από το ετυμολογικό κομμάτι των Ονομάτων ή την Αλληγορία, όχι από την ίδια την Ιστορία, που απευθυνόταν κυρίως στα παιδιά των αρχαίων για μία πρώτου επιπέδου ηθική εκπαίδευση ( οι κακοί τιμωρούνται, γιατί δεν υπακούουν τους θεούς ).

 

Αυτά είναι κλειδιά που αξίζει να εξετάσουμε στα πλαίσια της προσπάθειας για το Νοητικό Διαλογισμό μας.