Εκείνο που διαπίστωσα πάντως αυτές τις λίγες μέρες της άδειας είναι ότι ο άνθρωπος με τα χρόνια αποκτά και μία διάσταση Χείρωνα στις προσδοκίες του κι όχ μόνο μία διάσταση Ουρανού - Κρόνου. Τι εννοώ; Ότι αρχίζει να αποστρέφεται τις γενικές θεωρίες και εμπνεύσεις και προτιμά να συλλέγει πραγματικά δεδομένα. Να "δοκιμάζει" δηλαδή πράγματα, προσπαθώντας να επιστρέψει στο παιδικό αντιληπτικό στάδιο, που ήταν πολύ πιο πλήρες.
Απ' αυτή την άποψη κατανοώ κάπως και σε σχέση με αυτά που έγραφα τις προάλλες το γεγονός ότι κάποιοι εξ ημών δεν θέλουν να μένουν στη "λογική" θεώρηση του κόσμου ( είτε επιστημονική είτε εσωτερική ) αλλά από κάποια ηλικία και μετά κάνουν μία στροφή και στρέφονται προς "δοκιμές" που στην περίπτωση μας τους πάνε σε πιο πρακτικές κατευθύνσεις. Αυτές μπορεί να είναι πρακτικές θεραπείες ή εάν είναι μπλεγμένοι με τον εσωτερισμό προς τη διενέργεια αποκρυφιστικών πειραμάτων.
Η ενασχόληση με τον αποκρυφισμό βεβαίως έχει τους κινδύνους που περιγράψαμε τις προάλλες, όμως υπάρχει ένα κριτήριο που κανείς μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ξέρει, αν η ενασχόληση θα τον βλάψει ή όχι. Το κριτήριο είναι αν υπάρχει "ανάγκη" γι' αυτή την ενασχόληση. Η "ανάγκη" είναι αυτή που εντάσσει τα πειράματα θέλησης (κοινώς μαγεία) στο κοσμικό σχέδιο. Όταν η ενέργεια γίνεται ως ανταπόκριση κάποιας ανάγκης ( οι φίλοι του human design το λένε ωραία, ότι πρέπει να περιμένεις να σε καλέσουν ) τότε προφυλλάσεσαι από την εγωική πλευρά των καταστάσεων. Ή με άλλα λόγια όπως το λένε οι δάσκαλοι των πολεμικών τεχνών: Η τέχνη σου πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την άμυνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου