Οι 4 Διαστάσεις του Κακού κατά την Ανθρωποσοφική Θεώρηση

Οι 4 Διαστάσεις του Κακού κατά την Ανθρωποσοφική Θεώρηση

Κατά την ανθρωποσοφική θεώρηση η διάσταση του "κακού" έχει πολλές εκδηλώσεις προσωποποιημένες σε μορφές που αναγνωρίζουμε ως "σατανικές" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι ίδιες όμως αυτές "σατανικές" παρορμήσεις είναι και κίνητρα-προκλήσεις για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, συμβάλλοντας έτσι - ηθελημένα ή άθελα τους - στο θείο σχέδιο.

Μία πρώτη διάσταση του "κακού" υπό αυτή την έννοια, είναι η διάσταση του Εωσφόρου. Αυτή είναι η διάσταση εκείνη που απευθύνεται κυρίως στο ψυχονοητικό κομμάτι μας, προωθώντας την δίψα για γνώση, πειραματισμό και ατομική εμπειρία. Ως τέτοια καταναλώνει όλη την ενέργεια του Εγώ στη δίψα για "εμπειρία" και ωθεί στην αναζήτηση της ηδονής συναισθηματικής ή νοητικής μέσα στη ζωή. Επίσης αμφισβητεί εξουσίες και ομάδες και υπό αυτή την έννοια συνέβαλε στα αρχικά στάδια δημιουργίας της ανθρωπότητας στην Ατομικοποίηση καθώς αμφισβήτησε ότι "ο Θεός - ή σήμερα θα λέγαμε ο μπαμπάς κι η μαμά ή η κοινωνία - ξέρει καλύτερα τι είναι καλό για μας". Σκοπός της Εωσφορικής Διάστασης ωστόσο είναι ο άνθρωπος να αναζητήσει την ηδονή αυτή μακριά από το υλικό πεδίο, προκειμένου έτσι να είναι πιο ευάλωτος στην δύναμη της Εωσφορικής αυτής δύναμης που έχει έδρα το Αστρικό Πεδίο. Εκεί η Ψυχή του Ατόμου δεν έχει δύναμη να αντιμετωπίσει την Ηδονιστική Παρόρμηση και γίνεται Ενεργειακή Μπαταρία της Εωσφορικής Δύναμης, Αυτό είναι εκείνο που ονομάζουμε πρακτικά ότι ο Διάβολος "κλέβει την ψυχή σου". Προκειμένου να παρασύρει τους ανθρώπους να αναζητήσουν την ηδονή εκτός του υλικού πεδίου, η διάσταση αυτή ενισχύει τη Φαντασία. Τη Φαντασία εκείνη που οδηγεί σε ικανοποίηση στο πεδίο του Νου, σε Ναρκισσισμό και Πνευματική ή Αισθηματική Αυτοϊκανοποίηση. Στην Αρχαία Ελλάδα η διάσταση αυτή ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη μέσω των διονυσιακών γιορτών, όμως νικήθηκε τελικά από τον Ορθολογισμό των Φιλοσόφων, που κράτησαν γειωμένη τη Σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων. Στη σημερινή εποχή μία τέτοια διάσταση "γοητείας" θα μπορούσε να είναι η ανάπτυξη της Εικονικής Πραγματικότητας, που θα έχει τελικό σκοπό οι άνθρωποι στο μέλλον να αναζητούν να μη ζουν πραγματικά, αλλά να αφήνουν τα σώματα τους να ατροφούν και να διάγουν το βίο τους σε μια εικονική διάσταση. Στην Αστρολογία θα λέγαμε ότι αυτή είναι περισσότερο η διάσταση του Ποσειδώνα.

Μία δεύτερη διάσταση του "κακού" που εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο και συνεργάζεται με την Εωσφορική είναι η διάσταση του Αριμάν. Η διάσταση αυτή έχει σα στόχο να αυτοματοποιήσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων ώστε να γίνουν απόλυτα πειθήνιες και υπάκουες οντότητες και να συμπεριφέρονται ως τα ζώα, δηλαδή έχοντας ομαδική ψυχή. Η προσπάθεια αυτή συνεργάζεται με την Εωσφορική επειδή κάνει τις συνθήκες ζωής στη Γη τόσο δύσκολες, ώστε να αναζητά ο άνθρωπος διαφυγή στην Εικονική Πραγματικότητα και τη Φαντασία και να μην παλεύει για την Ατομική του Εκδήλωση μέσα στο Υλικό Πεδίο. Στην Αρχαία Εποχή η διάσταση αυτή εκδηλώθηκε όποτε δημιουργήθηκαν μεγάλες και αυστηρές αυτοκρατορίες, όπως η Ρώμη. Μία σύγχρονη διάσταση αυτής της δύναμης είναι η Παγκοσμιοποίηση, η οποία προσπαθεί να ομογενοποιήσει τους ανθρώπους και να δείξει ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές επιλογές, αλλά όλοι κάνουν τα ίδια. Στην Αστρολογία θα λέγαμε ότι αυτή είναι περισσότερο η διάσταση του Πλούτωνα. Σκοπός της πίεσης αυτής που ασκείται είναι να αντιδράσει ο άνθρωπος, να σπάσει την ομογενοποίηση, να σπάσει τις συγκεντρωτικές δομές και να σπάσει την ακινησία.

Μία τρίτη διάσταση του Κακού που στρέφεται απευθείας εναντίον της Ατομικοποίησης του Ατόμου είναι η διάσταση του Αντίχριστου, ενώ τελευταία εμφανίζεται και μία τέταρτη διάσταση του "κακού" μέσα από την άλογη και άσκοπη αφαίρεση της ζωής που παρατηρούμε λόγου χάρη σε παράλογες εγκληματικές πράξεις στα αμερικάνικα σχολεία ή στις παράλογες επιθέσεις αυτοκτονίας στη Μέση Ανατολή. Γι' αυτές τις δύο διαστάσεις του "κακού" όμως θα μιλήσουμε σε επόμενη δημοσίευση.

Ιδιαίτερη περίπτωση φιλοσοφικής θεώρησης σε αυτό το πλαίσιο είναι η λεγόμενη σχολή των γνωστικών ομάδων. Οι γνωστικές ομάδες άθελα τους υπηρέτησαν και τις δύο βασικές διαστάσεις του "κακού", καθώς από τη μία ισχυρίζονταν ότι ο κόσμος αυτός είναι φυλακή για τον άνθρωπο και από την άλλη ωθούσαν τους ανθρώπους το γρηγορότερο να φύγουν από αυτόν τον κόσμο, πηγαίνοντας πού; Στον αστρικό κόσμο, όπου ακριβώς θα έβρισκαν τη "Γνώση". Παρατηρούμε έτσι πώς και οι δύο διαστάσεις του "κακού", η Φιλοδοξία της Γνώσης και η Σκλήρυνση της Ζωής στο Φυσικό Κόσμο συνεργάστηκαν σε αυτή την φιλοσοφική κατεύθυνση. Μέσω της κληρονομιάς των γνωστικών συστημάτων, η τάση αυτή υπάρχει σε πάρα πολλές μεταφυσικές σχολές σήμερα, που ενισχύουν την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το φυσικό κόσμο, αλλά να αναπτύξουμε άλλα πεδία ανώτερα, το αιθερικό, το αστρικό και να δημιουργήσουμε εκεί σώματα δραστηριοποίησης. Ωστόσο το γεγονός είναι ότι είναι το Φυσικό Πεδίο το πεδίο εκείνο που ο Άνθρωπος έχει πιο μεγάλη Ισχύ να πεί Όχι, εκεί δηλαδή που το Εγώ του έχει πετύχει τη μεγαλύτερη Ατομικοποίηση. Και είναι ακριβώς αυτή η Ατομικοποίηση του Ανθρώπου το μεγάλο πρόβλημα του Κακού, καθώς με τον ίδιο τρόπο που ο Άνθρωπος στην Πτώση είπε Όχι στο Θείο με τον ίδιο τρόπο μπορεί να πει και Όχι στο "Κακό". Η ίδια η Ατομικοποίηση του Ανθρώπου δηλαδή είναι η Πτώση αλλά και η Προστασία του. Και τη μεγαλύτερη δύναμη να πει Όχι ο Άνθρωπος την έχει μόνο στο δικό του κόσμο, τον Κόσμο που ελέγχει αυτός, το Φυσικό Πεδίο.