Καρμικές Σχέσεις

Ένα πολύ δημοφιλές θέμα στα forum της αστρολογίας ήταν και είναι πάντοτε το θέμα των καρμικών σχέσεων. Με την ευθύνη όλων ημών που ασχολούμαστε με την αστρολογία της αναζήτησης, πολύς κόσμος που ακούει χωρίς να καταλαβαίνει παρασύρεται να πιστεύει ότι υπάρχει κάπου εκεί ψηλά κάποια ανώτερη δύναμη που κανονίζει ποιον θα συναντήσει στο δρόμο του κάποιος και με ποιον θα περάσει τη ζωή του μαζί.

Αλήθεια είναι πως είναι αρκετά δύσκολο να εκπαιδεύσεις κάποιον να καταλάβει τι ακριβώς είναι το κάρμα. Ίσως μάλιστα κι εμείς καλά καλά να μην ξέρουμε, αλλά απλά να επαναλαμβάνουμε πράγματα που έχουμε διαβάσει. Πώς να ξέρει λοιπόν κάποιος που έχει διαβάσει ακόμη λιγότερο τι ακριβώς είναι αυτό που λέγεται κάρμα και πώς τον επηρεάζει;

Οι καρμικές σχέσεις άλλωστε συγχέονται πολύ συχνά με τις δύσκολες σχέσεις. Αυτές που βγάζουν έξω ένα εαυτό μας που δε θα θέλαμε ίσως να δείξουμε, αυτές που μας φέρνουν πόνο ή ντροπή. Και είναι εύκολο στην περίπτωση αυτή να αποθέσουμε σε κάποια δύναμη ανώτερη από μας την ευθύνη για το ότι εμείς δεν μπορέσαμε να τα καταφέρουμε στη ζωή μας.

Η αλήθεια πίσω από τις σχέσεις είναι πολύ πιο περίπλοκη για να κατανοηθεί. Ναι, καθένας από μας έχει ως ένα βαθμό τη δύναμη να επηρεάσει τις σχέσεις του. Ναι, υπάρχουν και περιπτώσεις που τα πράγματα δεν εξαρτώνται από μας. Ναι, θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι τότε υπάρχει μία ανώτερη δύναμη που δεν μπορούμε να της αντισταθούμε, αλλά έχει σημασία το πώς θα τοποθετηθούμε απέναντι της. Θα πιστέψουμε ότι η ζωή μας έχει τη μοίρα της κι ότι εμείς δεν έχουμε καμία συμμετοχή σε αυτό ή θα καταλάβουμε ότι κι εμείς παίζουμε ένα ρόλο αλλά απλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας;

Στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες μπορεί να διαβάσει κανείς πολλές αναφορές για τα θέματα των σχέσεων. Στο περιοδικό Jupiter του Νοεμβρίου και στο άρθρο του κου Ελευθεριάδη διαβάζουμε πως...

«οι συλλογικοί πλανήτες είναι όπως λέει η σύγχρονη αστρολογία πλανήτες που χαρακτηρίζουν γενιές...... Επομένως είναι πλανήτες που δεν έχουν καμιά σχέση με το εγώ ή καλύτερα δεν ενδιαφέρονται για το άτομο και την ευτυχία του, αλλά το αντιμετωπίζουν σα σταγόνα στον ωκεανό, η οποία έχει το λειτουργικό ρόλο να εξυπηρετεί το σύνολο...... Η μόνη στάση που φαίνεται να μπορεί να κρατήσει κάτω από ισχυρές διελεύσεις ή όψεις των συλλογικών πλανητών είναι η καθαρά θρησκευτική στάση του «Ας γίνει το θέλημα σου».»

«Shit happens» λένε από την άλλη στην Αμερική κι αυτό ίσως αντικατοπτρίζει καλύτερα τα πιστεύω όσων δεν είναι και τόσο θρησκευόμενοι. Δείχνει όμως την ίδια ανάγκη να καταλάβουμε ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από μας, κάτι που δεν ελέγχουμε και προς το οποίο πρέπει να κρατήσουμε μία συγκεκριμένη στάση ζωής. Το αν θα το πούμε ανάγκη ή θεό λίγο ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει είναι το αν θα προσποιηθούμε πως δε μάθαμε τίποτα και θα συνεχίσουμε να είμαστε το κέντρο του κόσμου ή θα μεγαλώσουμε ψυχολογικά και θα καταλάβουμε ότι υπάρχει ένα συλλογικό γίγνεσθαι που δεν ελέγχουμε στο οποίο όμως μπορούμε να συμμετάσχουμε δημιουργικά.

Ποιος άνθρωπος όμως είναι αυτός που καταφέρνει να αποδεχτεί κάτι που είναι τόσο πάνω από τον έλεγχο του; Και μάλιστα όχι μόνο να το αποδεχτεί αλλά να μη μεταπηδήσει στο άλλο άκρο της μοιρολατρίας; Είναι ο άνθρωπος που έχει πατήσει ήδη καλά στα πόδια του, ξέρει τον εαυτό του, έχει ατομικοποιηθεί και διαπιστώνει απλά τώρα ότι έχει και τα όρια του. Όπως λέει πάλι ο Κος Ελευθεριάδης στο άρθρο του «πρέπει να ξέρεις πολύ καλά την κρόνια πραγματικότητα για να καταφέρεις να αποδράσεις με τον πλέον κατάλληλο τρόπο από αυτήν.»

«δεν μπορεί να υπάρξει ψυχολογική σχέση ανάμεσα σε δύο μη συνειδητοποιημένους ανθρώπους...... Πραγματική ένωση λοιπόν μπορούμε να έχουμε μόνο όταν δύο άνθρωποι βαδίζουν το δρόμο της συνειδητοποίησης....»

«Η όψη Αφροδίτης – Πλούτωνα έχει σκοπό να διδάξει στο άτομο την αξία του κόσμου των ενστίκτων και χτυπάει τους υπερβολικά πολιτισμένους ανθρώπους..... Η ψυχολογική σχέση όμως δεν μπορεί να μένει επ’ άπειρον στον κόσμο των ενστίκτων..... Θα πρέπει να καλλιεργηθεί αυτό που λέει ο Daryl Sharp στο βιβλίο του “Getting to know you” οικειότητα από απόσταση, το οποίο είναι η επιτομή της όψης Αφροδίτης – Ουρανού. ... »

«για τους περισσότερους ανθρώπους αυτό......φαντάζει ψυχρό, είναι όμως.... απαραίτητο στάδιο. Κρατώ οπωσδήποτε μία απόσταση για να μπορέσω να εξετάσω αντικειμενικά τη σχέση, να δω τι μου προσφέρει, ποιες ανάγκες μου προβάλλω στον άλλον..... γιατί διάλεξα το συγκεκριμένο άνθρωπο τη συγκεκριμένη στιγμή και πώς αυτός ο άνθρωπος αντανακλά αυτό που συμβαίνει μέσα μου. »

«Μόνο με την κατάκτηση αυτής της γνώσης... την οποία βέβαια θα πρέπει να αποκρυσταλλώσει ο Κρόνος, θα μπορέσω να προχωρήσω στη συγχώνευση που υπόσχεται η όψη Αφροδίτης – Ποσειδώνα. Γιατί θα επιλέξω τη διονυσιακή έκσταση συνειδητά χωρίς να διατρέχω κανένα κίνδυνο.... γιατί θα ξέρω πού βαδίζω, πού πατώ και που βρίσκομαι και κυρίως θα ξέρω ότι έχοντας χτίσει μία ισχυρή προσωπικότητα μπορώ να μπαινοβγαίνω αναίμακτα στον Ποσειδώνιο κόσμο».

Άλλες φορές πάλι σαν καρμική σχέση εμφανίζεται μία σχέση με κάτι που ονομάζουμε αόριστα «αδελφή ψυχή». Μία έκφραση που έχει ωστόσο πολλές ερμηνείες και πολλές προσεγγίσεις. Διαβάζουμε για παράδειγμα στο άρθρο του MyHoroscope “Αδελφές Ψυχές, η απεγνωσμένη αναζήτηση”

“Όλοι μας, ανεξάρτητα με το φύλο μας, έχουμε πλάσει έναν ιδεατό από κάθε άποψη, σύντροφο o οποίος βέβαια ως ένας ιδανικά πλασμένος σύντροφος που είναι, ουδέποτε παρουσιάζει ελαττώματα.Το «τέλειο» δεν έχει προβλήματα, προφανώς δεν έχει απόψεις –εκτός αν συμφωνούν με τις δικές μας φυσικά- συμπληρώνει τις προτάσεις μας, αποδέχεται απόλυτα αυτό που είμαστε, ένα βλέμμα αρκεί για να επικοινωνήσουμε, ακόμα και με υπερφυσικούς τρόπους, και οπωσδήποτε δεν μας πληγώνει.Αυτό το είδος αγάπης που αναζητούμε παραπέμπει κατά κάποιο τρόπο στην αρχέτυπη μητρική, άνευ όρων, αγάπη που ίσως αποτελεί και τον μοναδικό, ουσιαστικό συνδετικό κρίκο με την «αδελφή ψυχή». Όμως ο όρος «αδελφή ψυχή» λανθασμένα συγχέεται με το ιδανικό ταίρι που έχουμε πλάσει με την φαντασία μας. Κι αυτό γιατί η αδελφή ψυχή σημαίνει πολλά περισσότερα από έναν απλό ερωτικό σύντροφο. Μπορεί να είναι ένας δάσκαλος, ένας φίλος, ο γονέας μας, οποιοσδήποτε θα επηρεάσει την ζωή μας κατά τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρξει πνευματική εξέλιξη.”

Σε κάθε μας ενσάρκωση καλούμαστε να εξοφλήσουμε τα καρμικά χρέη που δημιουργήσαμε από την προηγούμενη ενσάρκωση, και ταυτόχρονα μας προσφέρεται η δυνατότητα να «δημιουργήσουμε» το νέο ντάρμα, το νέο πεπρωμένο. Κάθε σχέση και πράξη στην ζωή μας, χτίζει το κάρμα και ντάρμα της επόμενης. Σε αυτό το ταξίδι των ενσαρκώσεων δημιουργούμε διαφόρων ειδών σχέσεις με πολλούς ανθρώπους. Λέγεται πως, η ψυχή επιλέγει να ξανασυναντηθεί με κάποιες εξ αυτών, ώστε να βοηθηθεί στην παρούσα ενσάρκωσή της που απώτερο σκοπό έχει, όπως είπαμε, την πνευματική εξέλιξη.Η πνευματική όμως εξέλιξη δεν είναι πάντοτε ευχάριστη στην διαδικασία της. Πολλές φορές άνθρωποι που θεωρούσαμε ως «αδελφές ψυχές» μας πληγώνουν, άλλοτε, αν πρόκειται για συντρόφους, μας χωρίζουν ή τους χωρίζουμε και δημιουργείται τελικά το ερώτημα, πώς είναι δυνατό να χωρίζω με την αδελφή μου ψυχή ή αυτή να με πληγώνει; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν πράγματι οι αδελφές ψυχές μας ή μήπως κάναμε λάθος;

Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς είναι αυτό που λέμε καρμική σχέση και ότι πολλές φορές θεωρούμε καρμική μία σχέση που απλά μας βολεύει γιατί μας προσφέρει τα πάντα. Καρμική όμως δεν είναι αυτή η σχέση αλλά ούτε και – απαραίτητα – αυτή που μας πληγώνει.

Άλλοι αστρολόγοι - όπως η Κα Σίμου στο άρθρο της "Καρμικές Σχέσεις και πώς να τις διακρίνουμε" στην ίδια ιστοσελίδα - υποστηρίζουν μία έντονη συνάφεια των καρμικών σχέσεων με τους δεσμούς της Σελήνης. Ακόμα και στις περιπτώσεις αυτές όμως συνάδελφοι τους δεν έχουν απαραίτητα την ίδια άποψη.

Σύμφωνα με τον Κο Άρχο στο άρθρο του "Αποκαλύπτοντας τις Καρμικές Σχέσεις" στον ίδιο ιστοχώρο οι Δεσμοί της Σελήνης μπορεί για παράδειγμα μπορεί απλά να υποδεικνύουν και κάποια σχήματα συμπεριφοράς που ενεργοποιούνται όταν βρίσκονται δύο άνθρωποι μαζί και οι πλανήτες του ενός αγγίζουν τα σημεία του άλλου.

Τι είναι τελικά λοιπόν αυτή η περίφημη καρμική σχέση; Υπάρχει ή είναι απλά μία ονομασία που με ευκολία αποδίδουμε στις σχέσεις που μας καλύπτουν, μας πληγώνουν, μας δυσκολεύουν;

Ίσως τελικά θα ήταν σκόπιμο να είμαστε πιο επιφυλακτικοί στο μέλλον στον τρόπο που χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις. Ειδικά που οι περισσότεροι από μας δεν ξέρουν καν τι σημαίνουν. Η επιφύλαξη και η σύνεση μπορεί να βοηθήσει όλους εμάς να διαφυλάξουμε και το πραγματικό κύρος κάποιων μεταφυσικών εννοιών για να γίνουν κατανοητές όταν και όποτε κανείς είναι έτοιμος να τις κατανοήσει…

Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν με περισσότερη φειδώ τον όρο Καρμικές Σχέσεις, μέχρι τουλάχιστον να καταλάβουμε και να συνεννοηθούμε όλοι τι ακριβώς εννοούμε...