Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Αλήθειες για οπαδούς και αρνητές της Αστρολογίας

Για το βιβλίο του Κου Συμεώνογλου «Η Άλλη Αστρολογία» έχουμε ξαναμιλήσει από αυτό το blog. Πιστοί στην υπόσχεση μας για περισσότερες αναφορές ανοίγουμε σήμερα το θέμα των φανατικών αρνητών και των οπαδών της Αστρολογίας όπως το παρουσιάζει στην Εισαγωγή του Β’ Μέρους του βιβλίου του ο συγγραφέας. Αποσπάσματα από την Εισαγωγή θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να διακρίνει τις απόψεις του Κου Συμεώνογλου για το θέμα.

«Η Αστρολογία εμπλέκεται με τα κεντρικά φιλοσοφικά ζητήματα, που είναι θεμελιώδη για τις επιστήμες αλλά και για τις θρησκείες, και για τα οποία προαπαιτούνται σαφείς θέσεις.. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι αστρολόγοι όπως και η πλειονότητα των ανθρώπων δεν εξετάζουν τα κεντρικά αυτά ζητήματα, ή, τα υποβαθμίζουν αποδεχόμενοι συμβατικές απόψεις.

Από τα κεντρικά αυτά θέματα ένα προκαλεί τους μεγαλύτερους φόβους αλλά και τις μεγαλύτερες ελπίδες, την πιο φανατική άρνηση μα και την πιο δυνατή πίστη, και συνάμε είναι η βασική προϋπόθεση για την Αστρολογία το ότι: Το σύμπαν συνίσταται και από υπεραισθητούς κόσμους ή από υπεφυσικά πεδία – δεν είναι μόνον ο λεγόμενος «φυσικός κόσμος».

..........

«Όμως έχουμε και το ακόλουθο πρόβλημα:
Το ότι τα υπερφυσικά πεδία υπάρχουν δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί με άμεσο τρόπο. Έτσι, ό,τι είναι σχετικό με αυτά είναι έκθετο σε κάθε είδους ισχυρισμούς, φαντασιώσεις, και υπερβολές, και από τους υποστηρικτές και από τους αρνητές της ύπαρξης τέτοιων πεδίων.»

.........

«Κάθε κοσμοθεωρία η οποία συμπεριλαμβάνει υπεραισθητά όντα, και έτσι μπορεί να περιέχει δυσανάγνωστες πλάνες, είναι δυνατόν πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθεί από τους υποστηρικτές της ως εξουσιαστικό μέσο για την εκμετάλλευση άλλων ανθρώπων».

..........

«Εξαιτίας όλων αυτών, πολλοί φιλελεύθεροι άνθρωποι δε θέλουν ούτε να ακούσουν για κάει το υπερφυσικό, και βεβαίως δε δέχονται την άποψη ότι υπόκεινται σε τέτοιου είδους δυνάμεις, για να μη βρεθούν υπόλογοι σε θεωρούμενους «μεσσίες» οι οποίοι αποκαλούνται «αντιπρόσωποι του Θεού» ή «πνευματικοί δάσκαλοι».

Μερικοί άνθρωποι μάλιστα αντιδρώντας στα βλαβερά επακόλουθα του διεστραμμένου ιδεαλισμού, θέλουν να πιστεύουν ότι το σύμπαν είναι μόνο αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας ή με τα επιστημονικά όργανα τα οποία επεκτείνουν την αντίληψη μας. Όμως αυτός ο υλιστικός πραγματισμός δεν είναι η σωστή λύση για την εύρεση της αλήθειας.

Στους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν ένα νέο ρεύμα ανθρωπισμού δίχως την κηδεμονία των θρησκειών ή άλλων οργανώσεων με ιδεολογική επιρροή, αλλά και δίχως τους περιορισμούς της υλιστικής φιλοσοφίας απευθύνω το ακόλουθο μήνυμα:

Το να παραδεχτείς ότι υπάρχουν υπερφυσικά όντα, τα οποία μάλιστα επικυριαρχούν πάνω στον λεγόμενο «επίγειο κόσμο», δεν οδηγεί αυτομάτως στην υποταγή σε μία υπερφυσική παντοδύναμη οντότητα, ούτε και σε υποτέλεια στους θεωρούμενους ότι την αντιπροσωπεύουν.

Το κρίσιμο σε ένα πρόσωπο ή σε μία οργάνωση που έχει μία ιδεολογία δεν είναι το αν και πώς ισχύουν οι θεωρίες, αλλά είναι τα υποκρυπτόμενα κίνητρα και η εφαρμογή της ιδεολογίας στη ζωή. Αν γίνεται μέσον για να λησμονηθούν ή για να λυθούν τάχα τα σκληρά προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης (οι προσωπικές ανεπάρκειες, η φθαρτότητα του σώματος, η θνητότητα του, οι απώλειες των προσφιλών, και ο φόβος του αγνώστου), απόρριψε το πρόσωπο αυτό είτε την οργάνωση και κρατήσου μακριά.»

.....

«Η επιθυμία η οποία περισσότερο μειώνει μέχρι και εξαφανίζει τη δυνατότητα ευθυκρισίας του ανθρώπου είναι το να βρίσκεσαι σε πλήρη ασφάλεια, βεβαιότητα και σταθερότητα – ένα καθεστώς το οποίο δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μέσα στο πλαίσιο των νόμων του σύμπαντος και ιδίως στη φύση του ανθρώπου και γενικά στη ζωή πάνω στη Γη.

Το πρόβλημα με την επιθυμία για πλήρη ασφάλεια είναι θέμα ποιότητας μάλλον παρά ποσότητας. Κυρίως προκύπτει διότι επιζητείται ένα είδος ασφάλειας ... η οποία αντιτίθεται στη ροή των πάντων....

Εξαιτίας λοιπόν της επιδίωξης αυτής για τέτοια ασφάλεια παράγεται ένα τεράστιο έλειμμα αλήθειας, όχι μόνο στην καθημερινότητα αλλά και σε ό,τι θεωρείται «επιστημονική μεθοδολογία», και σε πολλά από τα αποκαλούμενα «πνευματικές αλήθειες»..

...οι δύο κατηγορίες των ανθρώπων ως προς την αδυναμία να κρίνουν απροκατάληπτα, δίχως στρεβλώσεις, υποβαθμίσεις, είτε υπερεκτιμήσεις...

Πρώτα, ας δούμε την κατηγορία των ανθρώπων οι οποίοι αισθάνονται κάποια ασφάλεια μόνο σε ό,τι εγκρίνεται από τη λεγόμενη «τετράγωνη λογική».....

«Τα άτομα αυτά δεν μπορούν να διακρίνουν αν ένα συμβάν είναι γνήσιο ή πλασματικά υπερφυσικό. Έτσι, αν παραδεχτούν την ύπαρξη ενός και μόν υπερφυσικού παράγοντα φοβούνται ότι θα προβληματίζονται με κάθε τι που παρουσιάζεται ως «μεταφυσικό» και πιθανότατα θα πέσουν στην εξάρτηση από εκείνους που θεωρούνται ως ειδικοί στα θέματα αυτά ή ακόμα χειρότερα θα εξαρτηθούν από τις σκοτεινές προσωπιικότητες που αυτοπροβάλλονται ως διαχειριζόμενοι κατά βούληση τις υπερφυσικές δυνάμεις. Επί πλέον θα είχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της μεταθανάτιας ζωής, το οποίο είναι κάτι πλήρως εκτός κάθε δυνατότητας τους να το ελέγξουν.

Οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής ... έχουν ανάγκη να πιστεύουν ότι για όλα υπάρχουν λογικές εξηγήσεις, και να είναι στη φαντασίωση ότι έχουν συνάμα τη μεγαλύτερη δυνατή ανεξαρτησία. Με τη νοοτροπία τούτη το κάθε τι θεωρείται σαν μία μηχανή»....

«Το να θεωρείς ανύπαρκτο κάθε τι που δεν αποδεικνύεται με την τυπική επιστημονική λογική, είναι πολύ βολικό για να μην μπλεχτείς στον ομιχλώδη χώρο των θεωριών για λεγόμενα «μεταφυσικά», μα δεν είναι η καλύτερη λύση....»

«Από διαφορετική ιδιοσυγκρασία... βρίσκεται στην «αντίπερα όχθη» ... το να πιστεύεις σε υπερφυσικά όντα και «αόρατες δυνάμεις» έχοντας κίνητρο την παρηγοριά και το να αισθάνεται σιγουριά. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα άτομα τα οποία επιζητούν κυρίως συναισθηματική ασφάλεια, και ιδίως του είδους που προέρχεται από έναν ισχυρό γονέα.

Η αναγνώριση ότι το σύμπαν δεν συνίσταται μόνο από αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας ή με μηχανήματα δε σημαίνει ότι κάθε τι το οποίο αποκαλείται «μεταφυσική αλήθεια» ισχύει...

Οι διαδεδομένες ιδεολογίες για τα λεγόμενα «μεταφυσικά ζητήματα», ως ένα σύνολο αλλά και η κάθε μία ξεχωριστά, έχουν πολλές αντιφάσεις. Οι αντιμαχίες ανάμεσα στις κατεστημένες εξωτερικές μορφές των θρησκειών, οι διχογνωμίες των μυστικών εταιριών που παριστάνουν τις «εσωτερικές σχολές», οι διαφωνίες αυτών που θεωρούνται «μύστες» και «διδάσκαλοι» προκαλούν ένα καθεστώς ιδεολογικής σύγχυσης.

Με λίγες εξαιρέσεις οι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάτι το υπερφυσικό είναι κολλημένοι με φανατισμό στα δόγματα μίας θρησκείας είτε στις δοξασίες μίας αυτοαποκαλούμενης «πνευματικής αδελφότητας».

Αν θέλεις να μην αυταπατάσαι, αν αγαπάς τη σαφήνεια, αν επιζητείς πάμφωτη κατανόηση, και όχι «σωτηρία της ψυχής» δίχως συνείδηση περί αυτής, αν έχεις αυτές τις προθέσεις, με όση καλή πίστη και αν ξεκίνησες τη μελέτη των ονομαζομένων «ιερών γραφών» και των διάφορων θεωριών για τα υπερφυσικά, ως επί το πλείστον απογοητεύεσαι.»

.......

«Για τον άνθρωπο που μελετά τέτοιες θεωρίες, αυτές είναι η καλύτερη πρόκληση για να δοκιμαστεί αν η συνείδηση του δεν κοιμάται από αυταπάτες που καλύπτουν φόβους και αν δύναται να διακρίνει τις όποιες υπάρχουσες μεταμορφώσεις ή και αντιστροφές της αλήθειας, οι οποίες γίνονται για να αποφεύγει το καθαρό αντίκρυσμα των σκληρών προβλημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης.

Οι συναισθηματικά υπερευαίσθητοι άνθρωποι και ειδικά σε σχέση με το σωματικό θάνατο.... για να λησμονούν ή τουλάχιστον για να κατευνάζουν τους ενδόμυχους φόβους τους προσκολλώνται με φανατισμό στο τυπικό λειτουργικό μίας θρησκείας, το ιερατείο της οποίας την προβάλλει ως «η μόνη οδός προς την αλήθειαν και την σωτηρίαν»

Η πίστη σε κάτι το υπερφυσικό με συγκεκριμένη μορφή, καθώς και η αντίθετη και συμπληρωματική της πίστη ότι δεν υπάρχει κάτι πέραν του γνωστού κόσμου έχουν την ίδια ρίζα: υπαρξιακή ανασφάλεια, ίδιως για τα μεταθανάτια.»....

«Οι άνθρωποι που υπάγονται σε μία εκ των δύο τούτων κατηγοριών.... αν δεν βγουν από το ιδεολογικό καβούκι τους.... αποκλείεται να δουν την αλήθεια για τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, καθώς και για την Αστρολογία, η οποία ... εμπλέκεται στα ζητήματα αυτά.

Για την απαλλαγή από τον εγκλωβισμό σε θρησκευτικά ζητήματα ή από τον περιορισμό στο πλαίσιο της συμβατικής λογικής απαιτείται ανεξάρτητη ατομική σκέψη, και αυτό είναι πολύ σπάνιο, και αν δεν το έχεις..... είναι ένα θαύμα να αλλάξεις έτσι ώστε να απεγκλωβιστείς από την πλαστή απόλυτη βεβαιότητα ενός .... ιδεολογικού συστήματος.

... συνεχίζεται.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: