Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Αστρολογία της Πρόβλεψης ή Αστρολογία της Κατανόησης;

Διαβάζω σποραδικά στο internet απόψεις και θεωρίες περί του κακού δρόμου που έχει πάρει σήμερα η Αστρολογία καθώς έχει γίνει αντικείμενο προς χρήση για κάθε λογής φιλόσοφο, διανοούμενο ή /και μεταφυσικό θεραπευτή. Οι απόψεις αυτές συνοδεύονται συνήθως από συστήματα έγκυρης και ακριβούς πρόβλεψης καθώς και εγγυήσεις μοναδικότητας για την ακρίβεια αυτών των προβλέψεων. Διακατεχόμενοι από το άγχος της επιβεβαίωσης της ίδιας μας της θεωρίας προβαίνουμε η αλήθεια είναι συχνά σε ακρότητες.

Ποια είναι όμως αληθινά η χρησιμότητα της αστρολογίας σήμερα; Από φίλους και γνωστούς του χώρου ακούω η αλήθεια είναι αντιτιθέμενες απόψεις. Προσφάτως και με αφορμή ανακοινώσεις περί μαθημάτων εισέπραξα και αντιτιθέμενες κριτικές - είναι αστρολογία το να διδάσκεις την εξέλιξη του εαυτού; ή απλό hocus pocus?

Περί του ζητήματος αυτού αποφάνθηκε πριν από μένα και άλλους ένας από τους μεγάλους της σύγχρονης αστρολογίας, ο Dane Rudhyar. Αν και ορισμένοι δεν τον έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση (τι αστρολόγος ήταν που δεν πρόβλεψε τα δικά του θέματα υγείας;) αυτό το αντιπαρέρχομαι, καθώς και το Χριστό καλούσαν κάποτε κάποιοι να κατέβει από το σταυρό για να αποδείξει ότι είναι βασιλιάς. Η άποψη ότι η πρόβλεψη και τα επιτεύγματα της μπορούν να αλλάξουν την πορεία της ζωής μας είναι όπως θα δούμε ευθύς αμέσως η μία μόνο πλευρά της αστρολογίας.

Ο Rudhyar λοιπόν παρουσιάζει στο βιβλίο του η Αστρολογία της Μεταμόρφωσης την άποψη ότι η Αστρολογία δεν είναι μόνο αυτό που έχουμε συνηθίσει να γνωρίζουμε, δηλαδή η πρόβλεψη των μελλοντικών γεγονότων. Η πρόβλεψη αυτή είναι βεβαίως σημαντική και γι' αυτό και υπάρχει ως προσέγγιση εδώ και χιλιάδες χρόνια, όμως η πρόβλεψη δε μας εξηγεί ποτέ το γιατί μας συμβαίνουν όσα μας συμβαίνουν. Ποιος είναι ο σκοπός των πραγμάτων που συμβαίνουν στη ζωή μας και γιατί τα υφιστάμεθα;

Η πρόβλεψη είναι το παιχνίδι στα χέρια του ανθρώπου που δεν επιθυμεί στην πραγματικότητα να αλλάξει ποτέ, αλλά να μείνει πάντα ο ίδιος. Έτσι προσπαθεί να προβλέψει τι θα του συμβεί, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να προσαρμοστεί, να μη χρειαστεί να αλλάξει αυτό που πιστεύει, να μην αποδειχθεί ότι έχει λάθος, να μην παραδεχτεί ότι έχει χάσει. Η πρόβλεψη, όταν δεν είναι αφορμή για περισυλλογή, είναι απλά αφορμή για αποφυγή, αντίσταση και εντέλει μεγαλύτερη δυσαρέσκεια όταν οι εξωτερικές δυνάμεις αποδεικνύονται πιο ισχυρές από τη δική μας αντίσταση.

Η πρόβλεψη μπορεί να λειτουργήσει δημιουργικά μόνο όταν έχει στόχο την κατανόηση. Όταν το άτομο έχει κατά νου όχι να εμποδίσει την εκδήλωση κάποιου γεγονότος που προβλέπεται να του συμβεί, αλλά να το κατανοήσει και να το απορροφήσει μέσα του ως εμπειρία, υιοθετώντας τη θέση του εσωτερικού παρατηρητή, τότε μπορεί να οδηγήσει στην αυτοανάπτυξη. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Rudhyar αν κάποιος μας επιτεθεί στο δρόμο, αυτό μπορεί να μην είναι καθόλου ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένα γεγονός που έρχεται στο τέλος μίας σειράς πραγμάτων που έχουν σαν στόχο να μας μάθουν να διαχειριζόμαστε την απώλεια.

Πώς θα το μάθουμε όμως αλήθεια αυτό, αν προβλέπουμε διαρκώς τις ημ/νίες που θα μας κλέψουν και πάμε από άλλο δρόμο; Αν παίζουμε στην ουσία κρυφτούλι με τον εαυτό μας; Για τον Rudhyar η πραγματική γνώση της Αστρολογίας δεν είναι ένας κατάλογος κανόνων (όταν ο Κρόνος είναι σε αυτή τη μοίρα γίνεται σεισμός), αλλά η προσωπική εμπειρία της βίωσης γεγονότων που μας ωριμάζουν σαν ανθρώπους, προσωπική εμπειρία που δεν είναι ποτέ ίδια σε όλους και γι' αυτό δεν τυποποιείται σε κανόνες και εγχειρίδια. Είναι αυστηρά προσωπική και γι' αυτό βιωματική.

Μιλάμε λοιπόν για μία άλλη αστρολογία, που σε αντίθεση με την Κρόνια, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε Χειρώνεια αστρολογία. Αν και ο Rudhyar δεν είχε μελετήσει ιδιαίτερα τον Χείρωνα, η περιγραφή του μοιάζει να είναι σα μία προφητεία. Για τη χειρώνεια αστρολογία κάθε γεγονός είναι ατομικό, σκοπός δεν είναι η αντίσταση ή η αποφυγή, αλλά η κατανόηση και η διαμόρφωση προσωπικής στάσης απέναντι στα πράγματα, η έμφαση δίνεται στο μέσα κι όχι στο έξω, την εμπειρία κι όχι την πληροφορία.

Η Χειρώνεια αστρολογία απευθύνεται σε ανθρώπους που επιθυμούν να αλλάζουν κι όχι σε ανθρώπους που θέλουν να μένουν οι ίδιοι και να αλλάζουν όλους τους άλλους γύρω τους. Είναι δύσκολη επιλογή και μη φανταστεί κανείς - ούτε κι ο γράφων - ότι την έχουμε στο τσεπάκι μας. Την ώρα της προσβολής, της κρίσης, της αδικίας, πολύ λίγοι από μας έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις δικές τους αντιδράσεις. Κι ούτε μπορεί να δικαιολογήσει κανείς τυχόν αδράνειες στην προστασία των δικών μας ανθρώπων εν ενόματι της όποιας "εξέλιξης".

Συνεπώς η Χειρώνεια αστρολογία είναι ζητούμενο κι όχι κατακτημένη πραγματικότητα. Είναι άποψη που θέλει δουλειά για να εμπεδωθεί μέσα μας και να μας δώσει έναν τρόπο να αντικρίζουμε τη ζωή με θάρρος και όχι με μεμψιμοιρία. Είναι αυτή που όταν βρίσκεσαι στο χειρουργικό τραπέζι με σύνοδο Σελήνης / Ωροσκόπου / Πλούτωνα σου δίνει τα εργαλεία κατανόησης για να δεις ότι σκοπός είναι να καταλάβεις ότι εσύ δεν είσαι το σώμα σου, ούτε οι φαεινές σου ιδέες, αλλά κάτι παραπάνω.

Είναι ίσως λοιπόν το τελικό ζητούμενο της ζωής μας γιατί από τις συμπληγάδες του τέλους θα περάσουμε όλοι. Το μόνο που μπορούμε να διαμορφώσουμε ως τότε είναι η στάση μας απέναντι του. Το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας.

5 σχόλια:

Εβίτα Ζαχαριάδου είπε...

Διαβάζοντας τις απόψεις σου που φυσικά με βρίσκουν σύμφωνη, μου προέκυψε το αφελές ερώτημα: Μα υπάρχουν ακόμα μελετητές της Αστρολογίας που βλέπουν την Αστρολογία μόνο ως πρόβλεψη?
Αυτήν την Αστρολογία εγώ την ονομάζω μεσαιωνική, αφοριστική, αναιρετική, δικαστήριο ερήμην μας...
Η Αστρολογία που προάγει την ανθρώπινη αυτοσυνείδηση και το μεγαλείο της ύπαρξης , είτε την ονομάσουμε Χειρώνια, είτε ανθρωπιστική, εξελικτική ή όπως, δεν έχει στεγανά στην πρόβλεψη, μόνο εκδοχές και δυνατότητες εξέλιξης μέσα στο εκπαιδευτικό ταξίδι της αυτοεκπλήρωσης.
(Ίσως μόνο η Ωριαία τηρεί ακόμα την πιο στιβαρή έννοια της πρόβλεψης, αλλά αυτό αποτελεί άλλο θέμα συζήτησης...)
Κι όπως ο Αινστάιν αποκάλυψε, το Σύμπαν, έχει την δική του γεωμετρία, θεμελιώδη, όσο και απροσδόκητη.
Ως αστρολόγοι καθήκον μας είναι να εξυπηρετήσουμε παρέχοντας τόσο τα "θεμελιώδη", όσο και το φάσμα των "απροσδόκητων", αφήνοντας όμως την τελική κρίση στον ίδιο τον άνθρωπο που μας συμβουλεύεται, ώστε να ξεδιπλώσει την δική του Αλήθεια.

Εβίτα Ζαχαριάδου

Vassilis Papadolias είπε...

Νομίζω υπάρχουν Εβίτα μου.. με λίγη αναζήτηση είναι εύκολο να τους βρει κανείς.. δεν είμαστε δα και τόσοι πολύ...

Elena είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενο.
Κυρίως οι μη-αστρολόγοι έχουν τέτοιες προσδοκίες από την αστρολογία, δηλαδή όσοι δεν ξέρουν πολλά για το πως λειτουργεί, και νομίζουν ότι η αστρολογία είναι μόνο πρόγνωση.
Είχα γράψει κι εγώ κάτι σχετικό:
http://www.elenastra.com/2010/01/blog-post_12.html

Οφείλουμε να ενημερώνουμε το κόσμο, δεν γνωρίζει...

Vassilis Papadolias είπε...

Εξαιρετικό και το δικό σου κείμενο, Έλενα...

Μέσα από το σχόλιο σου είχα την ευκαιρία να ξαναδώ το blog σου και να δω ένα μικρό θησαυρό...

Επέτρεψε μου έτσι μερικές παραπομπές, εδώ και στο Facebook...

http://www.facebook.com/home.php?#/profile.php?ref=name&id=1655793504

Elena είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.