Συγκριτική μελέτη
χαρτών 1822 και 1830.
Μέρος Πρώτο
Οι εδαφικές επεκτάσεις της Ελλάδας κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου
αιώνα
Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα
της αστρολογίας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η επιλογή του «σωστού»
γενέθλιου χάρτη για την Ελλάδα. Έχουν προταθεί πολλοί χάρτες που «εκπροσωπούν»
τη χώρα, μεταξύ αυτών, ο χάρτης της 1ης Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου
(13/1/1822), ο χάρτης του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (3/2/1830), ο χάρτης της
ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων (ως τελευταία εδαφική επέκταση της χώρας), ο χάρτης
της Μεταπολίτευσης (24/7/1974) και ο χάρτης του 1ου Συντάγματος μετά
τη Μεταπολίτευση.
Ενδεχομένως να υπάρχουν και
προτάσεις που δε μας είναι γνωστές, σίγουρα όμως οι δύο χάρτες που ξεχωρίζουν
κυρίως για να «εκπροσωπήσουν» τη χώρα είναι ο χάρτης της 1ης
Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου και ο χάρτης της αναγνώρισης της Ελλάδας με το
Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
Για τους δύο αυτούς χάρτες έχουν
υπάρξει αρκετές διαφωνίες και έριδες μεταξύ των ελλήνων αστρολόγων, με την
πλειοψηφία να κινείται είναι η αλήθεια προς τη 2η επιλογή, πλην όμως
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αξιόλογοι αστρολόγοι που υποστηρίζουν
και την 1η.
Όπως αρμόζει σε μία ουσιαστική
διερεύνηση της αστρολογικής φυσιογνωμίας της Ελλάδος όμως, σκεφτήκαμε ότι για
να αποφασίσει κανείς ποιος χάρτης «δουλεύει» καλύτερα για τη χώρα το σωστό δε
θα είναι να αναλωθεί μόνο σε επιχειρήματα περί της ίδιας της φύσης του χάρτη
(πού είναι οι πλανήτες, αν ανταποκρίνονται στη φύση του κράτους, κλπ), αν και
αυτό βεβαίως έχει τη σημασία του, αλλά να προχωρήσει σε διασταύρωση της ισχύος
του χάρτη με πραγματικά γεγονότα από την ιστορική πορεία της χώρας.
Με άλλα λόγια είναι τα ίδια τα
γεγονότα που θα μας δείξουν ποιος χάρτης δουλεύει καλύτερα (αν κάποιος δουλεύει
καλύτερα από τον άλλο) και όχι το τι πιστεύει ατομικά καθένας αστρολόγος, που
συχνά και για προσωπικούς λόγους ή για λόγους παράδοσης μπορεί να εμμένει σε
αυτό και να μην κοιτάζει την ευρύτερη εικόνα.
Για τη μελέτη μας θα έπρεπε βεβαίως να χρησιμοποιήσουμε κανονικά όλες τις βασικές μεθόδους της αστρολογίας (διελεύσεις, προοδευτικός χάρτης, ηλιακό τόξο, ηλιακή επιστροφή, κλπ), ωστόσο, για λόγους περιορισμένου χώρου, θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τις διελεύσεις. Όπως θα δούμε και αυτή μόνο η μέθοδος αρκεί για να δώσει στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελέσματα.
Ένα θέμα που θα μας απασχολήσει επίσης είναι το ζήτημα της επιλογής του κατάλληλου ημερολογίου. Όπως θα δούμε πολλά γεγονότα δείχνουν να επιδεικνύουν καλές διελεύσεις όταν παρουσιαστούν με την ημερομηνία τους στο παλιό ημερολόγιο, ακόμη κι αν το ωροσκόπιο του κράτους έχει σκιαγραφηθεί στο νέο. Αυτό δε θα το ερμηνεύσουμε άμεσα, αυτή τη στιγμή, παρά στο τέλος της μελέτης και αφού ο αναγνώστης έχει εξετάσει τους ίδιους τους χάρτες.
Ας ξεκινήσουμε με το χάρτη του 1822. Θα μελετήσουμε σε συνάφεια με αυτό το χάρτη τα παρακάτω γεγονότα της ιστορίας της Ελλάδας:
1.
Συνθήκη του Λονδίνου (25 Απριλίου/7 Μαίου 1832).
Με τη συνθήκη αυτή έρχεται ο Όθωνας στην Ελλάδα και
οριστικοποιούνται τα σύνορα της Ελλάδας στον Αμβρακικό και Παγασητικό Κόλπο.
2.
Συνθήκη του Λονδίνου (17 Μαρτίου/29 Μαρτίου
1864).
Με τη συνθήκη αυτή και μετά την εκδίωξη του Όθωνα
έρχεται ο βασιλιάς Γεώργιος στην Ελλάδα, ενώ παραχωρούνται στην Ελλάδα από τη
Βρετανία τα Επτάνησα.
3.
Συνθήκη του Βερολίνου (13 Ιουλίου 1878) μετά το
συνέδριο του Βερολίνου (13 Ιουνίου – 13 Ιουλίου 1878). Με βάση αυτή απετράπη το
σχέδιο για τη Μεγάλη Βουλγαρία και δόθηκε εντολή για να διαπραγματευτούν
Έλληνες και Τούρκοι την προσάρτηση Ηπείρου και Θεσσαλίας. Ελέγχεται για το με
ποιο ημερολόγιο είναι.
4.
Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης (28 Μαρτίου 1881,
ελέγχεται με ποιο ημερολόγιο είναι). Οριστικοποίηση της προσάρτησης της
Θεσσαλίας και της Άρτας.
5.
Συνθήκη του Λονδίνου (17/30 Μαίου 1913). Τέλος
του Α’ Βαλκανικού Πολέμου
6.
Συνθήκη του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου/10
Αυγούστου 1913). Τέλος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου--- Η συνέχεια στο επόμενο μέρος ----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου