Με ρωτάνε πολλοί μα καλά εμείς ξεκινήσαμε τη σχέση μας με ανάδρομο. Τι σημαίνει αυτό; Δεν έχουμε μέλλον;
Μα ποιος ξέρει να απαντήσει, ποια εκκρεμότητα έχετε να λύσετε εσύ κι ο αγαπημένος καλή μου; Από ποια ζωή παλιά είστε ήδη γνωστοί και τώρα ξανασυναντιέστε;
Αντίθετα από άλλους αστρολόγους, εγώ δεν πιστεύω ότι η ψυχή διαλέγει τις αστρολογικές επιρροές της.
Είναι οι αστρολογικές επιρροές που διαλέγουν τις ψυχές μας.
Αν αποφάσισες να καβαλήσεις ένα κύμα στη γέννηση σου, πού ξέρεις στο κύμα αυτό ποιος άλλος πριν ισορροπούσε με σανίδα;
Και ποιες υποχρεώσεις έχει γεννήσει και έχει γράψει πάνω στο κύμα αυτό, που τελικά θα κληθείς εσύ να εκπληρώσεις;
Καβαλάμε δύο κύματα εσύ κι εγώ, αλλά τα κύματα γνωρίζονταν πριν από μας, πριν να βρεθούμε και πριν να απαντηθούμε.
Σε άλλους τόπους, με άλλα πρόσωπα, με άλλες λέξεις.
Είμαστε ηθοποιοί που αγωνιζόμαστε να παίξουμε ξανά και ξανά το ίδιο έργο. Σαν θίασος που αλλάζει κάθε χρόνο για το "Σεσουάρ για Δολοφόνους"
Γνωρίζετε άλλωστε ότι οι χάρτες ισχύουν κι αφού φύγουμε από τη ζωή. Αλλά και πριν να 'ρθουμε. Πώς έχουμε το θράσος να θεωρούμε δικές μας τις αστρολογικές θέσεις λοιπόν; Είμαστε απλά επισκέπτες σε ένα λεωφορείο που κάνει τη διαδρομή Χαλάνδρι - Κηφισιά. Κάποια στιγμή ανεβήκαμε, κάποια στιγμή κατεβήκαμε. Το λεωφορείο θα συνεχίσει όμως το δρομολόγιο του και να κάνει τη γραμμή του.
Οι αστρολογικές μας θέσεις δεν είναι ιδιοκτησία μας. Μας "φιλοξενούν" απλά για όσο καιρό θέλουμε να ακολουθήσουμε το δρομολόγιο τους. Να πάμε με τα νερά τους. Να ακολουθήσουμε το κύμα τους.
Οι χάρτες έχουν δική τους ζωή, δική τους πορεία, ανεξάρτητη από μας, και είναι σαν έργα που ψάχνουν ηθοποιούς για να παιχτούνε. Μια θα βρουν εμάς, μετά τους άλλους. Μας διαλέγουν κι εμείς απλά συναινούμε.
Και πρέπει να θεωρούμε τιμή μας ότι μας διαλέγουν, όπως είναι τιμή του ηθοποιού να παίξει Σαίξπηρ, Αριστοφάνη ή απλά και Μπέκετ. Χωρίς εμάς αυτά τα σενάρια δε θα παίζονταν ποτέ, θα ήταν απλά δυνατότητες σε ένα κόσμο ανυπαρξίας.
Μα ποιος ξέρει να απαντήσει, ποια εκκρεμότητα έχετε να λύσετε εσύ κι ο αγαπημένος καλή μου; Από ποια ζωή παλιά είστε ήδη γνωστοί και τώρα ξανασυναντιέστε;
Αντίθετα από άλλους αστρολόγους, εγώ δεν πιστεύω ότι η ψυχή διαλέγει τις αστρολογικές επιρροές της.
Είναι οι αστρολογικές επιρροές που διαλέγουν τις ψυχές μας.
Αν αποφάσισες να καβαλήσεις ένα κύμα στη γέννηση σου, πού ξέρεις στο κύμα αυτό ποιος άλλος πριν ισορροπούσε με σανίδα;
Και ποιες υποχρεώσεις έχει γεννήσει και έχει γράψει πάνω στο κύμα αυτό, που τελικά θα κληθείς εσύ να εκπληρώσεις;
Καβαλάμε δύο κύματα εσύ κι εγώ, αλλά τα κύματα γνωρίζονταν πριν από μας, πριν να βρεθούμε και πριν να απαντηθούμε.
Σε άλλους τόπους, με άλλα πρόσωπα, με άλλες λέξεις.
Είμαστε ηθοποιοί που αγωνιζόμαστε να παίξουμε ξανά και ξανά το ίδιο έργο. Σαν θίασος που αλλάζει κάθε χρόνο για το "Σεσουάρ για Δολοφόνους"
Γνωρίζετε άλλωστε ότι οι χάρτες ισχύουν κι αφού φύγουμε από τη ζωή. Αλλά και πριν να 'ρθουμε. Πώς έχουμε το θράσος να θεωρούμε δικές μας τις αστρολογικές θέσεις λοιπόν; Είμαστε απλά επισκέπτες σε ένα λεωφορείο που κάνει τη διαδρομή Χαλάνδρι - Κηφισιά. Κάποια στιγμή ανεβήκαμε, κάποια στιγμή κατεβήκαμε. Το λεωφορείο θα συνεχίσει όμως το δρομολόγιο του και να κάνει τη γραμμή του.
Οι αστρολογικές μας θέσεις δεν είναι ιδιοκτησία μας. Μας "φιλοξενούν" απλά για όσο καιρό θέλουμε να ακολουθήσουμε το δρομολόγιο τους. Να πάμε με τα νερά τους. Να ακολουθήσουμε το κύμα τους.
Οι χάρτες έχουν δική τους ζωή, δική τους πορεία, ανεξάρτητη από μας, και είναι σαν έργα που ψάχνουν ηθοποιούς για να παιχτούνε. Μια θα βρουν εμάς, μετά τους άλλους. Μας διαλέγουν κι εμείς απλά συναινούμε.
Και πρέπει να θεωρούμε τιμή μας ότι μας διαλέγουν, όπως είναι τιμή του ηθοποιού να παίξει Σαίξπηρ, Αριστοφάνη ή απλά και Μπέκετ. Χωρίς εμάς αυτά τα σενάρια δε θα παίζονταν ποτέ, θα ήταν απλά δυνατότητες σε ένα κόσμο ανυπαρξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου